Wojna tankowców

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojna tankowców
Wojna iracko-irańska
Czas

1984-1988

Miejsce

Zatoka Perska

Strony konfliktu
 Iran  Irak
 Liga Państw Arabskich
 Stany Zjednoczone
brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons

Wojna tankowców lub wojna o tankowce − potoczne określenie jednego z elementów konfliktu iracko-irańskiego, tzw. wojna tankowców toczyła się w latach 1984-1988 na wodach Zatoki Perskiej.

Ponieważ wojna iracko-irańska przedłużała się, nadwyrężając gospodarki i zasoby obu państw, w końcowej fazie wojny oba kraje rozpoczęły atakowanie tankowców przeciwnika. Wojna tankowców rozpoczęła się w 1984 roku od ataków Iraku na irańskie instalacje naftowe i tankowce, co spotkało się z identyczną odpowiedzią ze strony irańskiej: Irańczycy zaatakowali tankowce Kuwejtu (który udostępniał Irakowi swoje porty i tankowce) i innych państw arabskich, które podejrzewano o eksport irackiej ropy. Irakijczycy używali głównie francuskie pociski przeciwokrętowe AM 39 Exocet wystrzeliwane m.in. przez irackie Mirage F1EQ, w 1987 dwa takie pociski trafiły amerykańską fregatę USS „Stark” (FFG-31), zabijając 37 marynarzy. Działania te miały sparaliżować eksport ropy wroga, która była głównym źródłem dochodów obu państw i podstawowym źródłem finansowania trwającej wojny. Iran posiadał kilkanaście okrętów wojennych i piechotę morską, dzięki czemu mógł łatwo kontrolować ruch statków przez cieśninę Ormuz. Do osłony tankowców arabskich wysłane zostały okręty wojenne Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Francji, a jedenaście kuwejckich supertankowców przyjęło amerykańską banderę i nowe nazwy, także ZSRR oferował w tym czasie swoje usługi do ochrony żeglugi po zatoce. Paradoksalnie pływanie po zatoce stało się jeszcze bardziej niebezpieczne, gdy Irańczycy w odpowiedzi zaczęli minować wody zatoki, a do walki wysyłali nieregularne oddziały poruszające się na szybkich, niewykrywalnych przez radary łodziach motorowych tj. Boghammar (od nazwy szwedzkiej firmy Boghammar Marin AB) uzbrojonych w karabin DSzK lub wyrzutnię rakiet Typ 63. 14 kwietnia 1988 amerykańska fregata USS Samuel B. Roberts (FFG-58) weszła na irańską minę, w rezultacie amerykańska flota postanowiła zaatakować irańskie okręty wojenne, aby zmusić Iran do podpisania zawieszenia broni na morzu i zaprzestania minowania wód międzynarodowych. Najbardziej spektakularny był dzień 18 kwietnia 1988 roku, gdy Amerykanie zatopili najnowocześniejszą irańską fregatę "Sahand" i kilka innych jednostek, a dalsze liczne jednostki poważnie uszkodzili.

Ostatnim rezultatem wojny tankowców było zestrzelenie samolotu Airbus A300 irańskich linii lotniczych z 290 osobami na pokładzie przez amerykański krążownik USS Vincennes, który zidentyfikował go jako wrogi irański F-14, wojna zakończyła się miesiąc po zdarzeniu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojna_tankowców&oldid=72216427”