Wsadnik (1890)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wsadnik
Historia
Położenie stępki

1890

Wodowanie

1890

 MW Rosji
Wejście do służby

1890

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

700 t

Długość

40,5 m

Szerokość

10,2 m

Zanurzenie

4,8 m

Napęd
maszyna parowa 700 KM
Prędkość

9,5 węzłów

Uzbrojenie
2 x 75 mm

"Wsadnik" (ros. Всадник) – rosyjski statek Floty Czarnomorskiej.

Statek został zbudowany w stoczni w Kolonii w 1890 r. Początkowo nosił numer 1. Mógł służyć jako portowy lodołamacz. Po wybuchu I wojny światowej został włączony w skład rosyjskiej marynarki wojennej. Wszedł w skład Floty Czarnomorskiej. W połowie maja 1918 r. zajęli go Niemcy, zaś w listopadzie tego roku Biali, którzy przemianowali go na "Wsadnik". W grudniu statek opanowali alianccy interwenci. W kwietniu 1919 r. powrócił pod zwierzchnictwo Białych. Po zainstalowaniu 2 dział 75 mm służył jako kanonierka. Dowództwo statku sprawował por. Fiodor E. Wikberg. Statek brał udział w ostrzelaniu i wysadzeniu desantu oddziału Białych w porcie w Mariupolu na początku maja 1920 r. i oddziału gen. Czerepowa na wyspie Bolszoj Utrisz na pocz. sierpnia tego roku. W poł. listopada uczestniczył w ewakuacji wojsk Białych z Krymu do Gallipoli, a następnie w składzie 4 Oddziału Eskadry Rosyjskiej przepłynął do Bizerty, gdzie wraz z pozostałymi statkami został internowany przez Francuzów. Dalsze jego losy są nieznane.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Władimir G. Andijenko, Ледокольный флот России, 1860-е-1918 гг., 2009