Wyżnia Granacka Szczerbina
Na mapach: 
49°10′01″N 20°09′23″E/49,166944 20,156389
49°10′01″N 20°09′23″E/49,166944 20,156389 Wyżnia Granacka Szczerbina (wśród podpisanych formacji) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°10′01″N 20°09′23″E/49,166944 20,156389
| |
Wyżnia Granacka Szczerbina (słow. Horná Granátova štrbina, niem. Obere Granatenwandscharte, węg. Felső Gránátfalcsorba) – przełęcz w bocznej grani odchodzącej na południowy wschód od Staroleśnego Szczytu, w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się pomiędzy Rogatą Turnią (ściślej Granackim Rogiem) a Małą Granacką Turnią. Należy do grupy Granackich Turni – wyższej z dwóch części Granatów Wielickich.
Wyżnia Granacka Szczerbina stanowi najniższe obniżenie grani pomiędzy tymi szczytami, a zarazem jedną z najważniejszych przełęczy masywu Granatów Wielickich. W kierunku Doliny Wielickiej opada spod niej długi Granacki Żleb. Nie prowadzą na nią żadne znakowane szlaki turystyczne.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wejścia turystyczne:
- E. Jenker i Pavel Čižák, 30 lipca 1905 r. – letnie,
- Dezső Reichart junior, 5 marca 1925 r. – zimowe.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIII. Litworowy Szczyt – Staroleśna Szczerbina. Warszawa: Sport i Turystyka, 1967.