Zamek w Valençay
47°09′27″N 1°33′48″E/47,157500 1,563333 nr rej. PA00097475
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Styl architektoniczny | |
Położenie na mapie Indre  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Regionu Centralnego-Doliny Loary  | |
| 47°09′27″N 1°33′48″E/47,157500 1,563333
| |
Zamek Valençay (fr. Château de Valençay) – rezydencja rodzin d'Estampes i Talleyrand-Périgord, w Valençay w Dolinie Loary (Departament Indre, Francja).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zamek położony na płaskowyżu nad rzeką Nahon był budowany przez ponad 200 lat. W 1540 roku przedstawiciel bogatej rodziny finansistów, Jacques d'Estampes, rozpoczął prace budowlane na miejscu wcześniejszego, dwunastowiecznego zamku. pierwszym architektem był Philippe de l'Orme[1]. Prace trwały do XVIII wieku, zakończyła je budowa południowej wieży. Rodzina d'Estampes bardzo krótko mieszkała w ukończonej rezydencji[2]. W 1719 obiekt kupił okryty niesławą bankier John Law, a po nim rodzina Legendre de Villemorien[3]. W 1803, na rozkaz Napoleona Bonaparte, zamek nabył Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord, który miał zamienić go na miejsce odosobnienia dla ważnych więźniów pojmanych w czasie wojen napoleońskich. Najbardziej znacznym z nich był król Hiszpanii Ferdynand VII, przetrzymywany w Valençay przez siedem lat[4].
Jeszcze za życia Talleyranda zamek przestał pełnić funkcje penitencjarne i został zmieniony w prywatną rezydencję słynnego francuskiego dyplomaty. Był w rękach jego rodziny do 1979, kiedy ostatni właściciel sprzedał obiekt stowarzyszeniu zajmującemu się ochroną zamków francuskich. W czasie II wojny światowej zamek nie został naruszony, gdyż Talleyrandowie mieli powiązania ze szlachtą niemiecką i byli nominalnymi właścicielami księstwa żagańskiego na Śląsku. Dzięki temu udało się przechować na zamku wiele cennych dzieł wyniesionych z zagrożonego Luwru, w tym Wenus z Milo.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Zamek wzniesiony jest na planie czworoboku, z czterema okrągłymi wieżami, całość utrzymana jest w stylu renesansowym, wyłączając klasycystyczne modyfikacje i płaskorzeźby dekoracyjne dodane w XVIII i na początku XIX wieku[5]. Z zewnątrz obiekt dekorowany jest przede wszystkim poprzez niewielkie pilastry i obramowania okien, utrzymane w trzech greckich porządkach: doryckie na najniższej kondygnacji, następnie jońskie i korynckie. Wewnętrzny dziedziniec z fontanną otaczają arkadowe łuki dookoła całego obiektu.
Wnętrze obiektu to ponad sto pomieszczeń utrzymanych przede wszystkim w stylu cesarstwa. W części sal mieści się ekspozycja poświęcona życiu i działalności Talleyranda[6].
Zamek otacza park o powierzchni 40 hektarów, ogrody (z XX wieku) oraz winnice założone za czasów Talleyranda. Dziś część parku zamieniona została na ogród zoologiczny[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Baedeker - Francja. Wyd. I. Bielsko-Biała: Pascal sp. z o.o., 2007, s. 494. ISBN 978-3-8297-6493-3.
- ↑ Opis i zdjęcia zamku
- ↑ Opis zamku. [dostęp 2008-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-13)].
- ↑ Opis zamku na france-for-visitors.com
- ↑ Historia zamku. [dostęp 2008-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-13)].
- ↑ Opis i zdjęcia wnętrz
- ↑ France For Visitors
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- R.P. Raoul, Guide historique de Valençay. Le château-l'église-le tombeau de Talleyrand, Chateauroux: Laboureur, 1953.