Zespół urbanistyczno-przyrodniczy w Ostrowach Górniczych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zespół urbanistyczno-przyrodniczy w Ostrowach Górniczych – zespół budynków i towarzyszących im zadrzewień o wartości historycznej w rejonie ulic Gałczyńskiego, Klubowej i Starzyńskiego[1] w dzielnicy Sosnowca Ostrowy Górnicze; kompleks budynków patronackich z okresu od 1875 do 1922 roku[2][3]; zajmuje powierzchnię około 2 ha[4]. Jego powstanie wiąże się z działalnością Warszawskiego Towarzystwa Kopalń i Zakładów Hutniczych (później KWK Kazimierz-Juliusz)[3]. Rozbudowywany przez wiele lat, w trakcie których oprócz budynków mieszkalnych wzniesiono tu szkołę, ochronkę, dom ludowy, salę do zabaw i przedstawień teatralnych, bibliotekę, gospodę z salą balową, bilardem i czytelnią, szpital, dom kąpielowy oraz szkoła gospodarstwa domowego dla dziewcząt[5][6].

W roku 2020 na kompleks od strony urbanistycznej składają się:

  • Kolonia domów robotniczych, patronalnych z czwartego kwartału XIX wieku (lata 1875–1900)[7]; Znajdują się przy ulicy Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego pod numerami 29, 31, 33, 44, 46, 48, 50, 52, 54. 56 oraz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego 17, 19, 21, 23;
  • Budynek szpitala z 1893 roku;
  • Zespół dwóch budynków szkolnych (szkoła i dom nauczycielski) zbudowanych w 1900 roku[7], zlokalizowanych przy ulicy Stefana Starzyńskiego pod numerami 50, 50A, wpisanych do rejestru zabytków pod numerem A/74/02;
  • Willa Dyrektora przy ulicy K. I. Gałczyńskiego[7];
  • Dom Ludowy w stylu zakopiańskim[3] z 1903 roku, znajdujący się przy ulicy Klubowej 2 zwany Gospodą, wpisanych do rejestru zabytków pod numerem A/1271/81;
  • Dawny budynek ambulatorium z 1904 roku, nawiązujący do stylu zakopiańskiego, obecnie domy mieszkalne znajdujące się pod adresem ul. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego 36[8]
  • Domy urzędnicze z 1924 roku, zlokalizowane przy ulicy Klubowej 1,3 (obiekty zainteresowania konserwatorskiego o większej wartości);
  • Dom przy obecnej ulicy Obwodowej 8[9], wpisany do rejestru zabytków pod nr A/812/67.

Na cześć przyrodniczą składają się liczne stare drzewa, w tym pomnikowe[1]:

 Osobny artykuł: Pomniki przyrody w Sosnowcu.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Interaktywny Plan Miasta [online], Zintegrowany System Informacji Przestrzennej Miasta Sosnowiec.
  2. Michał Bulsa, Patronackie osiedla robotnicze. Tom 2: Zagłębie Dąbrowskie, Ziemia Rybnicka, Ziemia Wodzisławska, Łódź 2023, s. 56-57.
  3. a b c Styl zakopiański w Sosnowcu [online], Kurier Miejski, 6 kwietnia 2017 [dostęp 2020-09-26] (pol.).
  4. Michał Mercik, Prognoza oddziaływania na środowisko lokalnego programu rewitalizacji miasta sosnowca na lata 2010–2020 [online], 20 sierpnia 2010 [dostęp 2020-09-26] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-16].
  5. Michał Bulsa, Patronackie osiedla robotnicze. Tom 2: Zagłębie Dąbrowskie, Ziemia Rybnicka, Ziemia Wodzisławska, Łódź 2023, s. 58-59.
  6. Osiedle patronackie Warszawskiego Towarzystwa Kopalń Węgla i Zakładów Hutniczych w Sosnowcu Ostrowach Górniczych [online], Ślaskie Pozytywna Energia [dostęp 2020-10-06].
  7. a b c Jakub Śmiglewicz, Osiedle patronackie w Ostrowach Górniczych [online], Wolny Ruch Obywatelski, 18 września 2014 [dostęp 2020-09-26] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-17] (pol.).
  8. Michał Bulsa, Patronackie osiedla robotnicze. Tom 2: Zagłębie Dąbrowskie, Ziemia Rybnicka, Ziemia Wodzisławska, Łódź 2023, s. 59.
  9. Wykaz wpisanych obiektów do rejestru zabytków województwa śląskiego w okresie od 1 stycznia 1999 r. do 2 lipca 2021 r. (pol.) wkz.katowice.pl [dostęp 2021-07-03]
  10. a b c d Parki i pomniki przyrody [online], www.sosnowiec.pl [dostęp 2020-09-26] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-29].