Ziele angielskie
Ziele angielskie – owoce korzennika lekarskiego (drzewa pimentowego, Pimenta dioica), służące jako przyprawa[1].
Pochodzenie i nazewnictwo
Ziele angielskie, wbrew swojej nazwie nie pochodzi z Anglii, a z Ameryki Środkowej i z Meksyku[2]. Podróżujący po Meksyku w latach 1571–1577 hiszpański uczony Francisco Hernandez twierdzi, że obok wanilii było ono ulubioną przyprawą Azteków i przyprawiali nim napój czekoladowy. Do Europy przywieziono je pod koniec XVI wieku, szerzej rozpowszechniło się tutaj dopiero pod koniec XVII wieku[3].
Ziele angielskie znane jest także pod nazwami: pieprz angielski, pieprz pachnący, piment, pieprz goździkowy, nowe korzenie. Słowo pimenta w języku hiszpańskim oznacza pieprz, początkowo bowiem hiszpańscy odkrywcy tej rośliny uważali ją za poszukiwany wówczas pieprz. Stąd też pochodzą nazwy pieprz pachnący i pieprz goździkowy[3]. Anglicy nazwali go "allspice", co oznacza przyprawę-wszystko, uważali bowiem, że jest ona mieszaniną wielu przypraw (cynamonu, gałki muszkatołowej, goździków). Przyprawa ta była w Anglii bardzo popularna i z tego powodu przez Polaków nazwana została zielem angielskim[3].
Właściwości
Kolor owoców jest czerwono-brunatny. Zawierają dużo olejków eterycznych nadających im aromatyczny zapach i ostry, gorzki smak. Zapach jest dość słaby, nieco przypomina zapach goździków z dodatkiem zapachu kwiatowego. Ziele angielskie ułatwia wchłanianie selenu, witamin B oraz beta-karotenu. Należy jednak spożywać je z umiarkowaniem, spożycie większych ilości (dotyczy to zresztą większości przypraw) jest szkodliwe i powoduje zaburzenia pokarmowe[4]. Głównym czynnym składnikiem ziela angielskiego jest eugenol, ponadto występują: żywica, garbniki, cukier, kwas jabłkowy i kwas gallusowy[3].
Zastosowanie
- Najczęściej używane jest do przyprawiania wędlin, marynat, konserw, zup, a także ogórków konserwowych i różnego rodzaju sałatek warzywnych i kompotów owocowych[3].
- W mniejszym stopniu używa się go do przyprawiania kremów, ciast, naleśników i niektórych likierów[3].
- Jest pospolitą przyprawą na Bliskim Wschodzie. Często dodaje się go tutaj do potraw zamiast soli czy pieprzu.
- Jest głównym składnikiem sosu barbecue[3].
- Jest rośliną leczniczą. Jest pomocne przy wzdęciach i kolce, łagodzi nerwobóle i dolegliwości reumatyczne, ma też słabe działanie odkażające[3].
- Jest wykorzystywane do produkcji kosmetyków i perfum i innych wyrobów przemysłu kosmetycznego[3].
Przypisy
- ↑ Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2013-01-30].
- ↑ a b c d e f g h i Kraina smaku – ziele angielskie. [dostęp 2013-03-05].
- ↑ Ziele angielskie. [dostęp 2013-02-05].