Zupa z orzechów włoskich

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zupa z orzechów włoskich
zupa
{{{alt grafiki}}}
Zupa z orzechów włoskich podana z chlebem
Rodzaj

zupa

Kuchnia

chińska, włoska, meksykańska

Miejsce powstania

Chiny, Włochy, Meksyk

Składniki
  • orzech włoski↗
Multimedia w Wikimedia Commons

Zupa z orzechów włoskich – rosół lub zupa na bazie śmietany, przygotowana z użyciem owoców orzecha włoskiego, zwanych potocznie „orzechami”, jako głównego składnika. Czasami jest przygotowywana w kombinacjach z innymi składnikami, np. zupa z dyni i orzechów włoskich. Zupa orzechowa jest częścią kuchni chińskiej, włoskiej i meksykańskiej.

Przegląd[edytuj | edytuj kod]

Zupa z orzechów włoskich jest przygotowywana przy użyciu orzechów jako podstawowego składnika. Zupa może być przygotowana jako zupa na bazie rosołu lub na bazie śmietany, w tym ostatnim przypadku może być określana jako „zupa krem z orzechów włoskich”[1][2]. Można użyć świeżych lub puszkowanych orzechów włoskich łuskanych, a zupa może zawierać orzechowe purée, orzechy posiekane lub całe[3][4]. Do przygotowania zupy można użyć prażonych orzechów włoskich[3]. Zupa z orzechów włoskich jest czasami przygotowywana w połączeniu z innymi składnikami, co daje np. zupę dyniowo-orzechową, zupę ogórkowo-orzechową[2][5]. Dodatkowe składniki mogą obejmować masło, olej, olej z orzecha włoskiego, sok z cytryny, przyprawy, sól i pieprz[2][3].

Odmiany krajowe[edytuj | edytuj kod]

Hup Tul Woo, chińska zupa orzechowa
Bliższe spojrzenie na zupę z orzechów włoskich

Hup Tul Woo jest słodką zupą z orzechów włoskich w kuchni kantońskiej, często spożywaną jako przekąska lub deser[6][7]. Podstawowe składniki „Hup Tul Woo” to woda, orzechy włoskie, mąka ryżowa i cukier[6][8]. Dodatkowe składniki użyte do jej przygotowania mogą obejmować śmietanę, mleko kokosowe, chińskie czerwone daktyle, ryż, peen tong (chiński brązowy cukier), imbir, sól i koniak[6][7][8][9][10]. Orzechy włoskie do zupy są zazwyczaj przetarte lub drobno zmielone[6][11]. Może być podawana jako gorąca lub zimna zupa[7][9].

Minestra di noci (pol. zupa orzechowa) jest częścią kuchni włoskiej, gdzie jest przygotowywana w regionie Piemontu, który ma znaczną liczbę gajów orzechowych[12]. W Piemoncie jest zwykle przygotowywana w miesiącach zimowych[12].

Sopa de nueces (pol. zupa orzechowa) to zupa w kuchni meksykańskiej[13][14][15]. Może być podawana na ciepło lub na zimno, czasami ma delikatną konsystencję[a].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ „Zupa orzechowa jest podawana na ciepło lub na zimno i jest delikatną i niezwykłą specjalnością”[14][16].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jude W. Theriot: Cajun Quick. Gretna, USA: Pelican Publishing, 1992, s. 64. ISBN 0-88289-841-8. [dostęp 2022-10-04]. (ang.).
  2. ↑ a b c Sanjeev Kapoor: Any Time Temptations. Popular Prakashan, 2003, s. 3. ISBN 978-81-7991-004-7. [dostęp 2022-10-04]. (ang.).
  3. ↑ a b c S. Heller, T. Keller, D. Jones: The French Laundry Cookbook. Artisan, 2016, s. 268, seria: The Thomas Keller Library. ISBN 978-1-57965-756-7. (ang.).
  4. ↑ P.J. D’Adamo, C. Whitney: Cook Right 4 Your Type: The Practical Kitchen Companion to Eat Right 4 Your Type. Penguin Publishing Group, 2000, s. 241. ISBN 978-1-4406-1928-1. (ang.).
  5. ↑ Soup. DK Publishing, 2009, s. 117. ISBN 978-0-7566-6549-4. (ang.).
  6. ↑ a b c d G. Young, A. Richardson: The Wisdom of the Chinese Kitchen: Classic Family Recipes for Celebration and Healing. Simon & Schuster, 1999, s. 196. ISBN 978-0-684-84739-9. (ang.).
  7. ↑ a b c M.E. Mar: The Everything Chinese Cookbook. Adams Media, 2013, s. 79, seria: Everything: Cooking. ISBN 978-1-4405-6819-0. (ang.).
  8. ↑ a b C. Chiang, L. Weiss, L. Beisch: The Seventh Daughter: My Culinary Journey from Beijing to San Francisco. Ten Speed Press, 2007, s. 225, seria: Cookery, Food and Drink Series. ISBN 978-1-58008-822-0. (ang.).
  9. ↑ a b Sweet Walnut Soup. Vegetarian Times, 2011-12-03. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-09)]. (ang.).
  10. ↑ Glossary. „Vegetarian Times”, s. 103, 02.2000. [zarchiwizowane z adresu 2022-10-04]. (ang.). 
  11. ↑ K. Albala: Three World Cuisines: Italian, Mexican, Chinese. AltaMira Press, 2012, s. 195, seria: Rowman & Littlefield Studies in Food and Gastronomy. ISBN 978-0-7591-2127-0. (ang.).
  12. ↑ a b The Caboto Club of Windsor: Cooking with Giovanni Caboto: Regional Italian Cuisine. Biblioasis, 2012, s. 88. ISBN 978-1-927428-05-4. (ang.).
  13. ↑ G.C. Booth: The Food and Drink of Mexico. Dover Publications, 1976, s. 35, seria: Dover Cookbooks Series. ISBN 978-0-486-23314-7. (ang.).
  14. ↑ a b H. Johansen: Fodor’s Mexico 2010. Fodor’s Travel Publications, 2009, s. 80, seria: Fodor’s Mexico. ISBN 978-1-4000-0836-0. (ang.).
  15. ↑ „Mexico Business and Life”, s. 37. L.F. Yerger. 
  16. ↑ Fodor: Mexico, 1990. Fodor’s Travel Publications, 1990, s. 116, seria: Fodor’s Series. ISBN 978-0-679-01727-1. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zupa_z_orzechów_włoskich&oldid=68596676”