Zygfryd Wende
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ||||||||||||||||
| Kategoria wagowa |
lekka | |||||||||||||||
| Bilans walk zawodowych | ||||||||||||||||
| Liczba walk |
150 | |||||||||||||||
| Zwycięstwa |
131 | |||||||||||||||
| Porażki |
11 | |||||||||||||||
| Remisy |
8 | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Zygfryd Wende (ur. 1 stycznia 1903 w Roździeniu, zm. 11–12 kwietnia 1940 w Kalininie) – przodownik Policji Województwa Śląskiego, bokser.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Walczył w wadze lekkiej. Jako pierwszy Polak wystąpił na mistrzostwach Europy w Sztokholmie (1925). Przegrał tam pierwszą walkę.
Zdobył trzy tytuły mistrza Polski. W 1925 wygrał rywalizację w wadze lekkiej, po czym, zgodnie z ówczesnym regulaminem, wyzwał zwycięzcę wagi półśredniej (bezpośrednio wyższej) Jana Arskiego, którego pokonał wskutek dyskwalifikacji. W ten sposób został podwójnym mistrzem (jedyny taki przypadek w historii mistrzostw Polski w boksie). W 1927 ponownie został mistrzem Polski w wadze lekkiej. Był też dwa razy mistrzem okręgu wrocławskiego (1920-1921).
Walczył w barwach klubów Lechia 06 Mysłowice, Cestes Warszawa i KS 09 Mysłowice. Po zakończeniu kariery w 1930 roku, był jednym z trenerów Policyjnego Klubu Sportowego Katowice. Stoczył 150 walk, z czego 131 wygrał, 8 zremisował i 11 przegrał.
Był policjantem. Jako przodownik Policji Województwa Śląskiego znalazł się w czasie kampanii wrześniowej na kresach wschodnich. Aresztowany przez Armię Czerwoną został osadzony w obozie w Ostaszkowie. 11 lub 12 kwietnia 1940 został zamordowany w Kalininie.
Awans pośmiertny i upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
4 października 2007 roku pośmiertnie awansowany na stopień aspiranta Policji Państwowej[1][2][3]. 25 stycznia 2012 roku jego imieniem nazwano jedną ulic w Katowicach-Szopienicach (teren dawnej gminy Roździeń)[4].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. - 1 stycznia 1986 (pośmiertnie)[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-03-18]
- ↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
- ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. katedrapolowa.pl. s. 285. [dostęp 2012-05-11]. (pol.).
- ↑ Ul. Zygfryda Wende. katowice.eu. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-20)]. www.katowice.eu [dostęp 2012-03-28]
- ↑ Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom II, Warszawa 2006, str. 981. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)].. ISBN 83-89474-06-9
- Bogdan Tuszyński, Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939-1945, Warszawa: Ars Print Production, 1999, ISBN 83-87224-12-X, OCLC 68632199.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Fotografia Zygfryda Wende w zbiorach Narodowego Archiwum Cyfrowego nac.gov.pl [dostęp 2012-04-06]
- Sylwetka w portalu Mysłowic. myslowice.celniej.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. myslowice.celniej.pl [dostęp 2012-04-06]
- "Samouczek boksu" Zygfryda Wende w serwsie Polona.pl