Zygmunt Kamiński (lekarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Kamiński
podpułkownik lekarz podpułkownik lekarz
Data urodzenia

3 września 1877

Data śmierci

4 czerwca 1932

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego,
Wojsko Polskie

Jednostki

6 Batalion Sanitarny

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Zygmunt Kamiński (ur. 3 września 1877, zm. 4 czerwca 1932) – polski doktor medycyny, internista, podpułkownik lekarz Wojska Polskiego.

Nagrobek Zygmunta Kamińska

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 września 1877. Ukończył studia medyczne uzyskując tytuł naukowy doktora. Służył jako oficer w Armii Imperium Rosyjskiego. Po wybuchu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Osiadł we Lwowie. Został awansowany do stopnia majora lekarza w korpusie oficerów zawodowych sanitarnych ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[1][2]. Następnie mianowany podpułkownikiem lekarzem ze starszeństwem z 1 lipca 1923[3][4]. W latach 20. pracował w Szpitalu Okręgowym nr VI we Lwowie[5][6][7]. W tym czasie był oficerem nadetatowym 6 Batalionu Sanitarnego we Lwowie[8][9]. Później został przeniesiony w stan spoczynku.

Był uznawany za jednego najbardziej wybitnych i cenionych lekarzy we Lwowie. Pomocą lekarską wspierał także bezinteresownie ludność ubogą.

Zmarł 4 czerwca 1932. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]