Zygmunt Ochmański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Ochmański
Data i miejsce urodzenia

2 października 1922
Warszawa

Data śmierci

10 czerwca 2003

Wzrost

172 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1937 Orkan Warszawa
1938–1939 Skra Warszawa
1946–1950 Polonia Warszawa
1950 Legia Warszawa 15 (5)
1951–1956 Gwardia Warszawa
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1949 Polska 1 (0)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Zygmunt Ochmański (ur. 2 października 1922 w Warszawie[1], zm. 10 czerwca 2003[2]) – polski piłkarz, grający na pozycji prawego pomocnika. Przez całą piłkarską karierę związany był z klubami warszawskimi. Jako jeden z nielicznych wraz z trzema z nich grał w I lidze[1].

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Piłkarską karierę rozpoczynał w Orkanie Warszawa, w którym grał w 1937. Później trafił do Skry Warszawa[1]. W trakcie II wojny światowej w okupowanej Warszawie brał udział w podziemnych rozgrywkach piłkarskich, reprezentując drużynę Wawelu Warszawa[3]. W 1944 roku, podczas powstania warszawskiego przeszedł szlak powstańczy (Wola, Starówka, kanały, Śródmieście w batalionie „Chrobry”)[4].

Po zakończeniu działań wojennych w 1945 wznowił karierę i został piłkarzem Polonii Warszawa[1], w której stał się kluczowym zawodnikiem[5]. Wraz z nią w sezonie 1946 zdobył mistrzostwo Polski[6][7], które był wielką sensacją – pierwsze powojenne Mistrzostwo Polski w piłce nożnej zdobyła drużyna ze zrujnowanego miasta, zespół bez stadionu, trenera i pieniędzy[8]. 28 listopada 1948, w meczu z AKS Chorzów, który jego zespół wygrał 4:1, Ochmański zdobył jubileuszowego, 450 gola Polonii w I lidze[9]. W Polonii występował przez cztery lata i zdobył w jej barwach 14 bramek na najwyższym szczeblu rozgrywkowym[10].

W 1950 trafił do Legii Warszawa, w której występował przez ponad pół roku – zadebiutował w kwietniowym meczu z Garbarnią Kraków (2:2), a ostatni raz wystąpił w listopadowym pojedynku z Lechem Poznań (1:1)[1].

Grób Zygmunta Ochmańskiego na Cmentarzu wolskim w Warszawie.

Po odejściu z Legii, Ochmański kontynuował swoją karierę w Gwardii Warszawa, z którą w sezonie 1954 zdobył Puchar Polski (Gwardia pokonała w finale Wisłę Kraków w dodatkowym meczu 3:1[11])[12]. Piłkarską karierę zakończył w 1956[13].

Reprezentacja Polski[edytuj | edytuj kod]

Zygmunt Ochmański zaliczył jeden występ w reprezentacji Polski[2]. 10 lipca 1949 zagrał w meczu z Węgrami, który Polacy przegrali 8:2[14]. Piłkarz spędził na boisku pełne 90 minut. Honorowe gole dla polskiej kadry strzelili wówczas Józef Mamoń i Józef Kohut[14].

Styl gry[edytuj | edytuj kod]

"Nadchodzi 90 minuta. Wielotysięczna rzesza kibiców Wisły czeka na dogrywkę... Ale stało się inaczej. Jeszcze jedna szarża lewą stroną. Otrzymałem piłkę w okolicach środka boiska, minąłem obrońcę, rzuciłem Świcarzowi, ten z klepki Szularzowi. Jurek znalazł się sam na sam z Jurowiczem i dopełnił pewnie formalności. 3:2 dla nas. Szał radości w naszej drużynie, na trybunach grobowa cisza"

Zygmunt Ochmański o ćwierćfinałowym meczu z Wisłą Kraków, w sezonie 1946[8].

Zygmunt Ochmański występował na pozycji prawego pomocnika, jednak był zawodnikiem wszechstronnym. Potrafił dokładnie dograć piłkę koledze, jak również samemu zdobyć gola. Doskonale dryblował, imponował szybkością i dynamiką[15].

Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Wolskim[16].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Polonia Warszawa[edytuj | edytuj kod]

Gwardia Warszawa[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Zygmunt Ochmański (pomocnik). legia.net. [dostęp 2010-04-17]. (pol.).
  2. ↑ a b Polonia 'Ole nr 7 (31) lipiec 2003 r., s. 21, ISSN 1641-3326
  3. ↑ Juliusz Kulesza, Zakazane gole. Futbol w okupowanej Warszawie, Warszawa 2014, ISBN 978-83-64185-63-2.
  4. ↑ Polonia w latach 1939-45. czarnekoszule.pl. [dostęp 2010-04-17]. (pol.).
  5. ↑ 1945. wielkapolonia.pl. [dostęp 2010-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 lutego 2009)]. (pol.).
  6. ↑ Mistrzostwa Polski 1920 - 2009. 90minut.pl. [dostęp 2010-04-17]. (pol.).
  7. ↑ Historia. ksppolonia.pl. [dostęp 2010-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 października 2010)]. (pol.).
  8. ↑ a b Dzieci Warszawy, czyli drużyna z gruzów Mistrzem Polski. czarnekoszule.pl. [dostęp 2010-04-17]. (pol.).
  9. ↑ Jubileuszowe gole Polonii w ekstraklasie. poloniawarszawa.com. [dostęp 2010-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 września 2008)]. (pol.).
  10. ↑ Najlepsi strzelcy Polonii w ekstraklasie. poloniawarszawa.com. [dostęp 2010-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 września 2008)]. (pol.).
  11. ↑ Poland - Full Cup History. rsssf.com. [dostęp 2010-04-17]. (pol.).
  12. ↑ Puchar Polski 1926 - 2009. 90minut.pl. [dostęp 2010-04-17]. (pol.).
  13. ↑ Zygmunt Ochmanski. worldfootball.net. [dostęp 2010-04-17]. (pol.).
  14. ↑ a b Z Węgrami po raz 29.. 90minut.pl. [dostęp 2010-04-17]. (pol.).
  15. ↑ 1946. wielkapolonia.pl. [dostęp 2010-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 lutego 2009)]. (pol.).
  16. ↑ PAMIĘTAJMY O TYCH, KTÓRZY JUŻ ODESZLI - GROBY POLONISTÓW. kspolonia.pl. [dostęp 2020-05-22].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zygmunt_Ochmański&oldid=73657677”