Zymonema dermatitidis
 Komórki Zymonema dermatitidis na agarze, w temperaturze 37 °C | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa |
incertae sedis |
| Rząd |
incertae sedis |
| Rodzina |
incertae sedis |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Zymonema dermatitidis |
| Nazwa systematyczna | |
| Zymonema dermatitidis (Gilchrist & W.R. Stokes) C.W. Dodge Medical mycology. Fungous diseases of men and other mammals: 168 (1935) | |
Zymonema dermatitidis (Gilchrist & W.R. Stokes) C.W. Dodge – gatunek grzyba z typu workowcow (Ascomycota). Grzyb chorobotwórczy, u ludzi wywołujący chorobę.
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Incertae sedis, Incertae sedis, Incertae sedis, Incertae sedis, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy, w 1898 roku, takson ten zdiagnozowali T. Caspar Gilchrist i W.R. Stoke, nadając mu nazwę Blastomyces dermatitidis (bazonim, dominującą w piśmiennictwie). Obecną, uznaną przez Index Fungorum, nazwę nadał mu Carroll William Dodge w roku 1935[1].
Istnieje około 30 synonimów. Niektóre z nich to[2]:
- Blastomyces dermatitidis Gilchrist & W.R. Stokes 1898
- Blastomycoides tulanensis Castell. 1928
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Zymonema dermatitidis jest grzybem dymorficznym. Znana jest tylko w postaci anamorfy. Sekwencja jej nukleotydów wykazuje 99% wspólnych cech z Ajellomyces dermatitidis, co wskazywałoby, że jest ona teleomorfą tego gatunku. A. dermatitidis tworzy strzępki z owocnikami w postaci płciowej w określonych warunkach środowiskowych[3].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje endemicznie w północno-zachodnim Ontario, Manitobie, w dolinach rzek Ohio i Mississippi. Grzyb występuje również endemicznie w niektórych częściach Afryki[4][5]. Jest czynnikiem wywołującym blastomykozę.
Zymonema dermatitidis, podobnie jak inne grzyby dymorficzne, rozwija się w glebie lub na podobnym podłożu środowiskowym w formie strzępkowej[6]. W temperaturze 25 °C grzybnia rośnie w postaci puszystej białej pleśni, natomiast w temperaturze 37 °C jako forma drożdżopodobna w postaci brązowej fałdowanej masy. Rozmnaża się bezpłciowo, tworząc małe konidia o średnicy 2–10 µm. W zainfekowanych komórkach jest dostrzegany jako pączkujące komórki drożdży, stosunkowo duże (średnica od 8 do 10 mikrometrów)[5].
Zakażenie[edytuj | edytuj kod]
Zakażenie następuje najczęściej przez wdychanie zarodników, które wnikając do pęcherzyków płucnych oraz będąc fagocytowana przez makrofagi zaczynają proces wewnątrzkomórkowego wzrostu i replikacji. B. dermatitidis jest zdolny do przetrwania wewnątrzkomórkowego, przejścia fazowego i replikacji w makrofagach pęcherzykowych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2020-01-30].
- ↑ Species Fungorum [online], www.speciesfungorum.org [dostęp 2020-01-30].
- ↑ Jennie M. Jankovsky, Robert L. Donnell, Blastomyces dermatitidispneumonia in a llama, „Journal of Veterinary Diagnostic Investigation”, 30 (4), 2018, s. 576–579, DOI: 10.1177/1040638717753496, ISSN 1040-6387, PMID: 29601779, PMCID: PMC6505911 [dostęp 2020-01-30] (ang.).
- ↑ G.G. Alvarez i inni, Blastomycosis in a young African man presenting with a pleural effusion, „Canadian Respiratory Journal”, 13 (8), 2006, s. 441–444, DOI: 10.1155/2006/474968, ISSN 1198-2241, PMID: 17149463, PMCID: PMC2683332 [dostęp 2020-01-30].
- ↑ a b Alyssa Miceli, Karthik Krishnamurthy, Blastomycosis, „StatPearls”, Treasure Island (FL): StatPearls Publishing, 2020, PMID: 28723016 [dostęp 2020-01-30].
- ↑ Alana K. Sterkel i inni, The unappreciated intracellular lifestyle of Blastomyces dermatitidis, „Journal of Immunology (Baltimore, Md.: 1950)”, 194 (4), 2015, s. 1796–1805, DOI: 10.4049/jimmunol.1303089, ISSN 1550-6606, PMID: 25589071, PMCID: PMC4373353 [dostęp 2020-01-30].