Mara Carfagna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mara Carfagna
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1975
Salerno

Zawód, zajęcie

polityk, prezenterka telewizyjna

Alma Mater

Uniwersytet w Salerno

Stanowisko

minister ds. równego statusu (2008–2011), minister ds. regionów południowych i spójności terytorialnej (2021–2022)

Maria Rosaria (Mara) Carfagna (ur. 18 grudnia 1975 w Salerno) – włoska polityk i prezenterka telewizyjna, parlamentarzystka, w latach 2008–2011 i 2021–2022 minister.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła szkołę średnią w Salerno, w międzyczasie uczyła się dodatkowo aktorstwa i gry na fortepianie. W 1997 zgłosiła się do konkursu piękności Miss Włoch, w którym zajęła szóste miejsce. W 2001 obroniła z wyróżnieniem pracę magisterską poświęconą prawu do informacji na wydziale prawa Uniwersytetu w Salerno.

Później zaczęła pracę prezenterki w stacji telewizyjnej należącej do koncernu Mediaset, kontrolowanego przez Silvia Berlusconiego. Współprowadziła programy La Domenica nel Villaggio (w latach 2002–2006) oraz Piazza Grande (w 2006). W 2004 została koordynatorką ruchu kobiecego przy Forza Italia w regionie Kampania. W 2006, 2008, 2013 i 2018[1] uzyskiwała mandat posłanki do Izby Deputowanych XV, XVI, XVII i XVIII kadencji z ramienia FI, Ludu Wolności i reaktywowanej partii Forza Italia.

8 maja 2008 objęła stanowisko ministra ds. równego statusu kobiet i mężczyzn w czwartym rządzie Silvia Berlusconiego, funkcję tę pełniła do 16 listopada 2011. Przez dzienniki: włoski „il Giornale” i niemiecki „Bild” została ogłoszona najpiękniejszą minister na świecie[2].

13 lutego 2021 została ministrem ds. regionów południowych i spójności terytorialnej w gabinecie Maria Draghiego[3][4]. W lipcu 2022 opuściła FI, krytykując działania tej partii w trakcie kryzysu rządowego. Dołączyła następnie do ugrupowania Azione Carla Calendy[5]. W tym samym roku z ramienia koalicji ugrupowań centrowych utrzymała mandat deputowanej na kolejną kadencję[6]. W październiku 2022 zakończyła pełnienie funkcji rządowej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Elezioni, il nuovo Parlamento senza D'Alema (ma con Grasso, Boldrini e tutti i ministri Pd). today.it, 6 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
  2. Mara Carfagna – najpiękniejsza minister na świecie. rp.pl, 9 maja 2008. [dostęp 2018-03-04].
  3. Governo, ora il primo Cdm. Draghi e i suoi 23 ministri hanno giurato al Quirinale. Mascherine e nessuna stretta di mano: è la prima cerimonia in era Covid. repubblica.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  4. I Ministri del Governo Draghi. governo.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  5. Elezioni 2022, Carfagna passa con Calenda: „Mi candido con Azione”. adnkronos.com, 29 lipca 2022. [dostęp 2022-08-02]. (wł.).
  6. Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento. ilriformista.it, 27 września 2022. [dostęp 2022-09-28]. (wł.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]