Franco Frattini
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 marca 1957 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 grudnia 2022 |
| Minister spraw zagranicznych Włoch | |
| Okres |
od 14 listopada 2002 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
Silvio Berlusconi (p.o.) |
| Następca | |
| Minister spraw zagranicznych Włoch | |
| Okres |
od 8 maja 2008 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Franco Frattini (ur. 14 marca 1957 w Rzymie, zm. 24 grudnia 2022 tamże[1]) – włoski polityk i prawnik, parlamentarzysta, minister w kilku rządach, w latach 2004–2008 wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Rzymskim – La Sapienza. Pracował w zawodach prokuratora i sędziego śledczego. Był też radcą prawnym ministra skarbu i wicepremiera. Pełnił funkcje zastępcy sekretarza generalnego (1993–1994) i sekretarza generalnego (1994–1995) włoskiego rządu.
Działał we Włoskiej Partii Socjalistycznej. W 1994 został jednym z założycieli Forza Italia Silvia Berlusconiego. W latach 1995–1996 sprawował urząd ministra ds. służby publicznej i polityki regionalnej w gabinecie Lamberta Diniego, chociaż jego ugrupowanie pozostawało w opozycji. W 1996 i 2001 z listy Forza Italia uzyskiwał mandat posła do Izby Deputowanych XIII i XIV kadencji. W latach 1996–1997 stał na czele parlamentarnej komisji do spraw nadzoru nad służbami specjalnymi.
W 2001 Silvio Berlusconi powołał go na funkcję ministra administracji państwowej w swoim drugim rządzie, w następnym roku powierzył mu urząd ministra spraw zagranicznych. W 2004 Franco Frattini otrzymał rekomendację na stanowisko unijnego komisarza do spraw sprawiedliwości (gdy Rocco Buttiglione ustąpił z ubiegania się o to stanowisko). Został w tym samym roku również wiceprzewodniczącym Komisji Europejskiej kierowanej przez José Manuela Barroso.
W 2008 zdecydował się powrócić do polityki krajowej. W przedterminowych wyborach uzyskał mandat posła XVI kadencji z listy Ludu Wolności. Odszedł w tymże roku z KE, w czwartym rządzie Silvia Berlusconiego ponownie objął kierownictwo resortu spraw zagranicznych. W 2009 opowiedział się za koncepcją kierowania Unią Europejską przez sześć największych państw (Niemcy, Francję, Wielką Brytanię, Włochy, Hiszpanię i Polskę). Urząd ministra sprawował do 2011, kiedy to zastąpił go Giulio Terzi di Sant’Agata.
W 2012 dołączył do projektu politycznego premiera Mario Montiego[2] (nazwanego następnie Z Montim dla Włoch), rezygnując jednak z kandydowania do parlamentu w 2013. Był członkiem najwyższego organu jurysdykcyjnego we włoskim sporcie (działającego przy CONI)[3].
W kwietniu 2021 powołany na wiceprzewodniczącego Rady Stanu[4], a w styczniu 2022 stanął na czele tej instytucji[1]. Zmarł w grudniu tegoż roku na skutek choroby nowotworowej[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (2004)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Morto Franco Frattini, ex ministro e vicepresidente Commissione Ue. ilsole24ore.com, 24 grudnia 2022. [dostęp 2022-12-25]. (wł.).
- ↑ Elezioni 2013, Franco Frattini: „Aderisco all'agenda Monti, resto fedele al Ppe”. huffingtonpost.it, 29 grudnia 2012. [dostęp 2013-01-13]. (wł.).
- ↑ Alta Corte di Giustizia Sportiva: Composizione e Istituzione. coni.it. [dostęp 2022-12-25]. (wł.).
- ↑ Franco Frattini nominato presidente aggiunto del Consiglio di Stato. agi.it, 21 kwietnia 2021. [dostęp 2022-12-25]. (wł.).
- ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 25 listopada 2022. [dostęp 2022-12-25]. (wł.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Franco Frattini. camera.it. [dostęp 2022-09-01]. (wł.).
- Nota biograficzna na stronie rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2013-01-13]. (wł.).
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
.jpg)
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|