Alicja Sakaguchi
 Alicja Sakaguchi na sympozjum na UAM w Poznaniu (2011) | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 marca 1954 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
lingwistka, esperantystka |
| Miejsce zamieszkania |
Mömbris (Niemcy) |
| Narodowość |
polsko-niemiecka |
| Tytuł naukowy |
profesor nauk humanistycznych |
| Edukacja |
Uniwersytet w Budapeszcie - magisterium 1979, doktorat 1982, UAM w Poznaniu habilitacja 2000; tytuł profesora 2013 |
| Alma Mater |
Uniwersytet Eötvös Loránd w Budapeszcie |
| Uczelnia |
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu |
| Wydział |
Neofilologiczny |
| Stanowisko |
profesor zwyczajny |
| Małżeństwo |
Takashi Sakaguchi |
Alicja Maria Sakaguchi z d. Michiewicz (ur. 24 marca 1954 w Szczecinie) – polsko-niemiecka językoznawczyni i esperantystka[1] pochodzenia polskiego, zamieszkała w Bawarii (Niemcy). Profesor nauk humanistycznych, pracownik naukowo-dydaktyczny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W roku 1973 ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie w Szczecinie. W latach 1974-1979 studiowała hungarystykę i esperantologię z interlingwistyką na Uniwersytecie Eötvös Loránd w Budapeszcie, uzyskując w roku 1979 tytuł magistra w zakresie językoznawstwa ogólnego. Temat pracy magisterskiej napisanej w języku esperanto: "Analiza archaizmów na podstawie czterojęzycznego podręcznika konwersacyjnego Heydna-Sylvestra z roku 1527 ze szczególnym uwzględnieniem tłumaczenia tekstów archaicznych na język esperanto". W 1981 obroniła tamże pracę doktorską napisaną pod kierunkiem prof. Istvána Szerdahelyia w języku węgierskim: "Modelowanie materiału językowego w nauczaniu języków obcych i w interlingwistyce"[2].
Od roku 1980 mieszka na stałe w Niemczech: do 1986 przebywała w Paderborn (Nadrenia Północna-Westfalia), a od 1986 do dziś w Mömbris (Bawaria), gdzie rozpoczęła się jej droga zawodowa. W latach 1980-82 pracowała jako asystent naukowy w Instytucie Pedagogiki Cybernetycznej w Paderborn, równocześnie uczęszczała na wykłady z germanistyki na uniwersytecie w Paderborn i Bielefeld. W latach 1982–1985 jako pracownik kontraktowy (Lehrauftrag) prowadziła prace dydaktyczne na uniwersytecie w Paderborn, a w latach 1986–1998 we Frankfurcie nad Menem[3].
W roku 1998 kontynuowała działalność naukowo-dydaktyczną w Instytucie Filologii Germańskiej Uniwersytetu Szczecińskiego w ramach europejskiego programu Tempus[3]. W roku 2000 na Wydziale Neofilologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu uzyskała stopień doktora habilitowanego z interlingwistyki. Temat pracy (w języku niemieckim): "Interlingustik: Gegenstand, Ziele, Aufgaben, Methoden"[4].
W latach 2001–2002 była adiunktem na Wydziale Neofilologii w Instytucie Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, w 2003 została powołana na stanowisko profesora. W roku 2010 pracowała jako wykładowca w Instytucie Germanistyki Uniwersytetu Technicznego w Darmstadt. Tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych uzyskała z rąk polskiego prezydenta w czerwcu 2013 roku[5][3].
Alicja Sakaguchi poślubiła Japończyka Takashiego Sakaguchiego i jest matką dwóch synów, Dai i Leo, którzy od dzieciństwa porozumiewają się w języku esperanto[1].
Osiągnięcia naukowe[edytuj | edytuj kod]
Występowała z wykładami gościnnymi m.in. w takich krajach jak: Austria, Belgia, Holandia, Niemcy, Japonia, Indie, USA[3].
Dziedziny badawcze: językoznawstwo ogólne i stosowane, języki specjalistyczne, w tym język profetyczno-objawieniowy, mistyka, fenomenologia, esperantologia i interlingwistyka. Jej monografia "Język - mistyka - proroctwo. Od doświadczenia do wysłowienia" (2011)[3] otrzymała w Pucharze Rektora Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Nagrodę Główną za najlepszą książkę akademicką w 2011 roku. Otrzymała też Wyróżnienie Stowarzyszenia Wydawców Katolickich "Feniks 2012" w kategorii: Myśl humanistyczna[6].
W roku 1994 otrzymała grant Fundacji Deutsche Forschungsgemeinschaft na edycję rękopisu duńskiego językoznawcy Rasmusa Kristiana Raska (z roku 1823) dotyczącego języka powszechnego "Linguaż universale"[3].
Dzieła (wybór)[edytuj | edytuj kod]
- Interlinguistik: Gegenstand, Ziele, Aufgaben, Methoden, (Interlingwistyka: przedmiot, cele, zadania, metody). Frankfurt am Main: Lang, 1998
- Rasmus Kristian Rask: Traktatu d`un Linguaż universale (Abhandlung über eine allgemeine Sprache). Teil II. Aus dem Nachlaß herausgegeben und kommentiert von Alicja Sakaguchi. Frankfurt a.M. etc.: Peter Lang, 1996.
- Tadeusz Ficowski: Paraglot: język powszechny (1942-1944). Z pism pośmiertnych wydała i zaopatrzyła w przedm. oraz uwagi do tekstu dzieła Alicja Sakaguchi, Wydawnictwo „Rys”, Poznań 2005.
- Sprechakte der mystischen Erfahrung. Eine komparative Studie zum sprachlichen Ausdruck von Offenbarung und Prophetie. Freiburg, München: Karl Alber, 2015.
- Präsuppositionen zwischen Fiktion und Realität. Eine ganzheitliche Typologie. Berlin: Frank & Timme, 2024.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Alicja Sakaguchi: Mowa rodzinna, [w:] Karta 105/jesień 2020. Temat numeru: „Język przeciw nienawiści”. Esperanto 1887-2020, s. 33-35.
- ↑ a b Kronika Nauki Polskiej 2-11-2014. Polski Instytut Biograficzny. Gliwice: Helion 2015, s. 165.
- ↑ a b c d e f Administrator strony UAM, Pracownicy alfabetycznie - Instytut Lingwistyki Stosowanej [online], ils.amu.edu.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
- ↑ Alicja Sakaguchi, Habilitation zur Interlinguistik, „Mitteilungsblatt der Gesellschaft für Interlinguistik”, 9 (35), s. 1-8 [dostęp 2024-04-23].
- ↑ Prezydent nominował 57 profesorów [online], Nauka w Polsce [dostęp 2024-04-22] (pol.).
- ↑ Feniksy 2012 | FK 1(01)/2012 | Forum Akademickie - portal środowiska akademickiego i naukowego [online], prenumeruj.forumakademickie.pl [dostęp 2024-04-22].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Katalog Biblioteki Narodowej - Sakaguchi, Alicja (bn.org.pl)[1]Kontrola autorytatywna (osoba):Identyfikatory zewnętrzne: