Oswin z Deiry: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
RoodyAlien (dyskusja | edycje) m WP:SK, drobne techniczne w przypisie |
|||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
| herb grafika = |
| herb grafika = |
||
| sygnatura grafika = |
| sygnatura grafika = |
||
| dewiza = |
| dewiza = |
||
| tytuł = król |
| tytuł = król |
||
| data koronacji = |
| data koronacji = |
||
| od = 644 |
| od = 644 |
||
| Linia 55: | Linia 55: | ||
Po śmierci [[Oswald z Nortumbrii|króla Oswalda]], uważanego za założyciela [[Nortumbria|Nortumbrii]], na tronie tworzących ją [[Bernicja|Bernicji]] i Deiry w 641 roku zasiadł jego brat, [[Oswiu z Nortumbrii|Oswiu]]{{r|y}}. Nie został jednak zaakceptowany jako władca przez mieszkańców Deiry, mimo, iż poślubił deirską księżniczkę [[Enfleda (królowa)|Enfledę]], córkę [[Edwin (król Nortumbrii)|króla Edwina]]<ref name=y>{{cytuj książkę|nazwisko=[[Barbara Yorke]]|tytuł=Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów|wydawca=Wydawnictwo Naukowe PWN|miejsce=Warszawa|data=2009|strony=113|isbn=978-83-01-16169-9}}</ref>. Zmuszony został do oddania władzy w ręce przedstawiciela deirskiej dynastii, Oswina - syna [[Osric z Deiry|króla Osrica]]{{r|y}}, który powrócił z [[Wessex]], gdzie schronił się, gdy [[Cadwallon|Cadwallon z Gwyneddu]] zabił jego ojca<ref name="na">{{cytuj stronę|url=http://www.newadvent.org/cathen/11349a.htm|tytuł=Catholic Encyclopedia: St Oswin|opublikowany=New Advent|język=en|data dostępu=2012-01-20}}</ref>. |
Po śmierci [[Oswald z Nortumbrii|króla Oswalda]], uważanego za założyciela [[Nortumbria|Nortumbrii]], na tronie tworzących ją [[Bernicja|Bernicji]] i Deiry w 641 roku zasiadł jego brat, [[Oswiu z Nortumbrii|Oswiu]]{{r|y}}. Nie został jednak zaakceptowany jako władca przez mieszkańców Deiry, mimo, iż poślubił deirską księżniczkę [[Enfleda (królowa)|Enfledę]], córkę [[Edwin (król Nortumbrii)|króla Edwina]]<ref name=y>{{cytuj książkę|nazwisko=[[Barbara Yorke]]|tytuł=Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów|wydawca=Wydawnictwo Naukowe PWN|miejsce=Warszawa|data=2009|strony=113|isbn=978-83-01-16169-9}}</ref>. Zmuszony został do oddania władzy w ręce przedstawiciela deirskiej dynastii, Oswina - syna [[Osric z Deiry|króla Osrica]]{{r|y}}, który powrócił z [[Wessex]], gdzie schronił się, gdy [[Cadwallon|Cadwallon z Gwyneddu]] zabił jego ojca<ref name="na">{{cytuj stronę|url=http://www.newadvent.org/cathen/11349a.htm|tytuł=Catholic Encyclopedia: St Oswin|opublikowany=New Advent|język=en|data dostępu=2012-01-20}}</ref>. |
||
Przez jakiś czas Oswin rządził spokojnie, ciesząc się posłuszeństwem swego ludu{{r|na}}{{r|b}} i wspierając misje ewangelizacyjną [[Święty Aidan|biskupa Aidana]]{{r|b}}. Jednak Oswiu zapragnął zagarnąć Deirę dla siebie. Gdy nie udało mu się usunąć Oswina w sposób legalny, zlecił jego zabójstwo<ref name=b>{{cytuj książkę|nazwisko=[[Barbara Yorke]]|tytuł=Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów|wydawca=Wydawnictwo Naukowe PWN|miejsce=Warszawa|data=2009|strony=114|isbn=978-83-01-16169-9}}</ref>. W końcu wyzwał go do otwartej wojny{{r|na}}. Oswin początkowo zebrał zbrojnych, jednak ostatecznie odmówił wzięcia udziału w bitwie i wycofał się do [[Gilling]], gdzie chciał się schronić u przyjaciela<ref name= |
Przez jakiś czas Oswin rządził spokojnie, ciesząc się posłuszeństwem swego ludu{{r|na}}{{r|b}} i wspierając misje ewangelizacyjną [[Święty Aidan|biskupa Aidana]]{{r|b}}. Jednak Oswiu zapragnął zagarnąć Deirę dla siebie. Gdy nie udało mu się usunąć Oswina w sposób legalny, zlecił jego zabójstwo<ref name=b>{{cytuj książkę|nazwisko=[[Barbara Yorke]]|tytuł=Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów|wydawca=Wydawnictwo Naukowe PWN|miejsce=Warszawa|data=2009|strony=114|isbn=978-83-01-16169-9}}</ref>. W końcu wyzwał go do otwartej wojny{{r|na}}. Oswin początkowo zebrał zbrojnych, jednak ostatecznie odmówił wzięcia udziału w bitwie i wycofał się do [[Gilling]], gdzie chciał się schronić u przyjaciela<ref name=c>[[Beda Czcigodny]] ''[[Historia ecclesiastica gentis Anglorum]]'' księga 3, rozdział 14 dostępna w [http://classiclit.about.com/library/bl-etexts/bede/bl-bede-contents.htm bibliotece cyfrowej]</ref>. Ten jednak zdradził go i 20 sierpnia 651 wydał żołnierzom Oswiu, którzy go zabili{{r|na}}. |
||
Zabójstwo Oswina nie tylko nie dało Oswiu akceptacji wśród Deirczyków, ale na dodatek postawiło w niezręcznej sytuacji jego żonę, Enfledę, która była najbliższą krewną zamordowanego i to na niej ciążył obowiązek pomszczenia jego śmierci<ref name=a>{{cytuj książkę|nazwisko=[[Barbara Yorke]]|tytuł=Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów|wydawca=Wydawnictwo Naukowe PWN|miejsce=Warszawa|data=2009|strony=115|isbn=978-83-01-16169-9}}</ref>. Musiałaby jednak zaatakować swojego męża{{r|a}}. Wyjściem okazało się przyjęcie od Oswiu w ramach zadośćuczynienia majątku Gilling, gdzie zginął Oswin i ufundowanie tam [[Opactwo Gilling|klasztoru]], którego pierwszym opatem został biskup [[Trumhere]], również będący krewnym zamordowanego{{r|a}}{{r|na}}. Dzięki temu zapanował pokój między Oswiu a przedstawicielami deirskiej dynastii, którzy wstępując do tego klasztoru uzyskiwali wysokie miejsce w nortumbryjskiej hierarchii{{r|a}}. |
Zabójstwo Oswina nie tylko nie dało Oswiu akceptacji wśród Deirczyków, ale na dodatek postawiło w niezręcznej sytuacji jego żonę, Enfledę, która była najbliższą krewną zamordowanego i to na niej ciążył obowiązek pomszczenia jego śmierci<ref name=a>{{cytuj książkę|nazwisko=[[Barbara Yorke]]|tytuł=Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów|wydawca=Wydawnictwo Naukowe PWN|miejsce=Warszawa|data=2009|strony=115|isbn=978-83-01-16169-9}}</ref>. Musiałaby jednak zaatakować swojego męża{{r|a}}. Wyjściem okazało się przyjęcie od Oswiu w ramach zadośćuczynienia majątku Gilling, gdzie zginął Oswin i ufundowanie tam [[Opactwo Gilling|klasztoru]], którego pierwszym opatem został biskup [[Trumhere]], również będący krewnym zamordowanego{{r|a}}{{r|na}}. Dzięki temu zapanował pokój między Oswiu a przedstawicielami deirskiej dynastii, którzy wstępując do tego klasztoru uzyskiwali wysokie miejsce w nortumbryjskiej hierarchii{{r|a}}. |
||
Wersja z 03:04, 12 gru 2015
Szablon:Władca kraju infobox Oswin z Deiry, Osuini, Osuinus (ur. VII wiek, zm. 20 sierpnia 651) – władca anglosaskiego królestwa Deiry w latach 644-651, święty Kościoła katolickiego.
Biografia
Po śmierci króla Oswalda, uważanego za założyciela Nortumbrii, na tronie tworzących ją Bernicji i Deiry w 641 roku zasiadł jego brat, Oswiu[1]. Nie został jednak zaakceptowany jako władca przez mieszkańców Deiry, mimo, iż poślubił deirską księżniczkę Enfledę, córkę króla Edwina[1]. Zmuszony został do oddania władzy w ręce przedstawiciela deirskiej dynastii, Oswina - syna króla Osrica[1], który powrócił z Wessex, gdzie schronił się, gdy Cadwallon z Gwyneddu zabił jego ojca[2].
Przez jakiś czas Oswin rządził spokojnie, ciesząc się posłuszeństwem swego ludu[2][3] i wspierając misje ewangelizacyjną biskupa Aidana[3]. Jednak Oswiu zapragnął zagarnąć Deirę dla siebie. Gdy nie udało mu się usunąć Oswina w sposób legalny, zlecił jego zabójstwo[3]. W końcu wyzwał go do otwartej wojny[2]. Oswin początkowo zebrał zbrojnych, jednak ostatecznie odmówił wzięcia udziału w bitwie i wycofał się do Gilling, gdzie chciał się schronić u przyjaciela[4]. Ten jednak zdradził go i 20 sierpnia 651 wydał żołnierzom Oswiu, którzy go zabili[2].
Zabójstwo Oswina nie tylko nie dało Oswiu akceptacji wśród Deirczyków, ale na dodatek postawiło w niezręcznej sytuacji jego żonę, Enfledę, która była najbliższą krewną zamordowanego i to na niej ciążył obowiązek pomszczenia jego śmierci[5]. Musiałaby jednak zaatakować swojego męża[5]. Wyjściem okazało się przyjęcie od Oswiu w ramach zadośćuczynienia majątku Gilling, gdzie zginął Oswin i ufundowanie tam klasztoru, którego pierwszym opatem został biskup Trumhere, również będący krewnym zamordowanego[5][2]. Dzięki temu zapanował pokój między Oswiu a przedstawicielami deirskiej dynastii, którzy wstępując do tego klasztoru uzyskiwali wysokie miejsce w nortumbryjskiej hierarchii[5].
Oswiu zmuszony został do oddania tronu Deiry w ręce swego bratanka, Etelwalda[3].
Kult
Oswin został pochowany w Tynemouth, lecz miejsce jego spoczynku zostało zapomniane aż do 1065 roku, kiedy to mnich Edmund miał wizję, w której je ujrzał[2]. 11 marca 1100 roku przeniesiono relikwie na honorowe miejsce w miejscowym opactwie, dokonując tym samym translacji[2]. Oswin został otoczony kultem, a jego śmierć uznano za męczeńską.
Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci (niegdyś 11 marca)[6].
- ↑ a b c Barbara Yorke: Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 113. ISBN 978-83-01-16169-9.
- ↑ a b c d e f g Catholic Encyclopedia: St Oswin. New Advent. [dostęp 2012-01-20]. (ang.).
- ↑ a b c d Barbara Yorke: Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 114. ISBN 978-83-01-16169-9.
- ↑ Beda Czcigodny Historia ecclesiastica gentis Anglorum księga 3, rozdział 14 dostępna w bibliotece cyfrowej
- ↑ a b c d Barbara Yorke: Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 115. ISBN 978-83-01-16169-9.
- ↑ Oswin, król Deira w Nortumbrii. DEON.pl z inicjatywy SJ i Wydawnictwa WAM. [dostęp 2012-02-20].