Przejdź do zawartości

Émile Krieps

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Émile Krieps
Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1920
Differdange

Data i miejsce śmierci

30 września 1998
Luksemburg

Zawód, zajęcie

polityk, nauczyciel, wojskowy

Partia

Partia Demokratyczna

Émile Krieps (ur. 4 stycznia 1920 w Differdange, zm. 30 września 1998[1] w Luksemburgu) – luksemburski polityk, nauczyciel i wojskowy, działacz ruchu oporu, deputowany oraz minister.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się w szkole nauczycielskiej, po czym pracował jako nauczyciel w miejscowości Derenbach. W 1941 został zatrzymany pod zarzutem działalności w Lëtzeburger Patriote Liga, organizacji luksemburskiego ruchu oporu. Przez sześć miesięcy był więziony w niemieckim obozie koncentracyjnym Hinzert. Po zwolnieniu działał w grupie oporu Pi-Men. Następnie przez Francję, Hiszpanię i Portugalię przedostał się w 1943 do Wielkiej Brytanii. Za zgodą rządu na uchodźstwie dołączył do armii belgijskiej. Awansowany na porucznika, po wyzwoleniu został żołnierzem luksemburskich sił zbrojnych[1].

W trakcie powojennego procesu Norberta Gomanda, któremu zarzucono zniesławienie rządu na uchodźstwie, Émile Krieps zeznawał na korzyść oskarżonego. W sierpniu 1946 znalazł się w gronie czterech dawnych działaczy ruchu oporu, którzy zostali zatrzymani pod zarzutem planowania antyrządowego puczu. Oskarżenia nie zostały w żadnej mierze potwierdzone, a sprawę zamknięto w październiku tegoż roku wobec braku dowodów[2]. Émile Krieps kontynuował pracę w wojsku, był m.in. dowódcą służb technicznych. Służbę zakończył w 1967 w stopniu podpułkownika[1]. Zaangażował się następnie w działalność polityczną w ramach Partii Demokratycznej[1][3]. W 1969 zasiadł w Izbie Deputowanych[1]; do luksemburskiego parlamentu był następnie wybierany w 1974, 1979, 1984 i 1989[4]. W latach 1970–1971 i 1987–1990 działał w samorządzie miejskim Luksemburga[1].

W latach 1971–1974 był sekretarzem stanu w resorcie spraw wewnętrznych w rządzie Pierre’a Wernera. Wchodził następnie w skład gabinetu Gastona Thorna, w który pełnił funkcje ministra zdrowia publicznego i środowiska (1974–1977), ministra służb publicznych (1974–1979), odpowiadającego za obronę ministra sił policyjnych (1974–1979), ministra zdrowia publicznego (1977–1979) oraz ministra ds. kultury fizycznej i sportu (1977–1979). W kolejnym rządzie Pierre’a Wernera zajmował natomiast stanowiska ministra zdrowia, ministra sił policyjnych oraz ministra ds. kultury fizycznej i sportu (1979–1984)[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Zum Gedenken: Émile Krieps, „ons stad”, Nr 59, 1998, s. 29 [dostęp 2023-05-08] (niem.).
  2. Marc Kayser, Marc Limpach, Überlegungen zur „Putschaffäre“ und zur luxemburgischen „Nachkriegsmalaise”, „Forum”, Nr 251, listopad 2005, s. 36–42 [dostęp 2023-05-08] (niem.).
  3. a b Guy Thewes, Les gouvernements du Grand-Duché de Luxembourg depuis 1848 [online], gouvernement.lu, 2011 [dostęp 2023-05-08] (fr.).
  4. Élections legis 1945–1989 [online], data.public.lu [dostęp 2023-05-08] (fr.).