Łagiewniki (województwo zachodniopomorskie)
53°44′39″N 15°29′45″E/53,744167 15,495833
| osada | |
 Łagiewniki – gmina Resko | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności |
160 |
| Strefa numeracyjna |
91 |
| Kod pocztowy |
72-315[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZLO |
| SIMC |
0782563 |
Położenie na mapie gminy Resko  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu łobeskiego  | |
| 53°44′39″N 15°29′45″E/53,744167 15,495833[1]
| |
Łagiewniki (dawniej niem. Elvershagen) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Resko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka z 1325 r. W latach 40. XV wieku Łagiewniki były w posiadaniu braci Bork aż do połowy XVIII wieku. W 1583 r. odnotowano dwór, który należał do Urlicha von Bork. W 1680 r. zaznaczono istnienie dwóch siedzib rycerskich, należących do Macieja i Jurgena, mających główną siedzibę w Strzmielu oraz do landrata Adriana – właściciela Starogardu Łobeskiego, Starej Dobrzycy i Kąkolewic. Łagiewniki sprzedano w 1745 r. porucznikowi Furchtegott von Bonin. W roku 1794 sprzedane Leopoldowi K.F. von Heyden. Wielu właścicieli w pierwszej połowie XIX wieku; w 1840 r. kupił Friedrich von Büllow. Rodzina ta w ciągu XIX wieku wykupiła od starych rodów znaczne dobra w okolicach Reska. Około 1890 r. majątek kupił baron Heinrich Jossias von Veltheim. Ostatnim właścicielem Łagiewnik był syn Hienricha, Jossias.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- ruina gotyckiego kościoła;
- park ze starodrzewem, m.in. dąb o obw. 6,7 m,
- bezstylowy dwór z I poł. XX w.
- ryglowe zabudowania folwarczne[3]
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
W pobliżu edukacyjna ścieżka rowerowa "Doliną Rzeki Regi". Spływy kajakowe rz. Regą, w pobliżu przystań leśna Łagiewniki.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 71132
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 696 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 108, ISBN 978-83-7495-133-3.
| Siedziba gminy | |
|---|---|
| Wsie | |
| Kolonie | |
| Osady | |
| Przysiółki | |
| Integralne części wsi |
