Łunnyj korabl
|
||
 |
||
| Inne nazwy | ŁK | |
| Producent | OKB-1 | |
| Operator | ZSRR | |
| Państwo pochodzenia | ZSRR | |
| Zastosowanie | Lądowanie z jednym kosmonautą na powierzchni Księżyca i powrót na orbitę wokółksiężycową | |
| Produkcja | ||
| Stan obecny | wycofany | |
| Liczba wszystkich lotów | 3 | |
| Liczba udanych lotów | 3 | |
| Liczba nieudanych lotów | 0 | |
| Pierwszy lot | 24 listopada 1970 | |
| Ostatni lot | 12 sierpnia 1971 | |
| Dane techniczne | ||
| Masa | 5560–6525 kg | |
| Objętość | 5 m3 | |
Łunnyj korabl (ŁK, ros. Лунный корабль) – radziecki lądownik księżycowy. ŁK był zaprojektowany, aby umożliwić lądowanie na Księżycu jednemu człowiekowi. Odbył jedynie trzy loty testowe na niskiej orbicie okołoziemskiej. Pierwszy lot oznaczony jako Kosmos 379 odbył się 24 listopada 1970. Lądownik wystrzelono na pokładzie rakiety Sojuz-Ł. Dwa następne starty – Kosmos 398 i Kosmos 434 – miały miejsce w 1971 (26 lutego oraz 12 sierpnia). Później lądownik ŁK miał być wynoszony wraz ze statkiem ŁOK za pomocą rakiety N1, jednak nieudane loty testowe spowodowały wycofanie ZSRR z wyścigu na Księżyc. Lądownik ŁK składał się ze stopnia lądującego, kabiny załogowej i modułu napędowego. Całość była dziełem Michaiła Jangiela (z silnikami włącznie). ŁK nie był wyposażony w tunel, który umożliwiałby przejście kosmonauty do ŁOK po ponownym połączeniu modułów na orbicie księżycowej. Aby znaleźć się w orbiterze, pasażer musiał wykonać „spacer kosmiczny”[1].
Przypisy
- ↑ Robert Godwin: Rosyjskie statki Kosmiczne. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2011, s. 48. ISBN 978-83-7839-096-1.
Linki zewnętrzne[edytuj]
|
|||||||||||||
