Żółta kartka (film)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żółta kartka
Yellow Card
Gatunek

sensacyjny

Data premiery

2000

Kraj produkcji

Zimbabwe

Język

angielski

Czas trwania

90 min

Reżyseria

John Riber

Główne role

Leroy Gopal
Lazarus Boora

Żółta kartka (ang. The Yellow Card) – film fabularny, nakręcony w 2000 w Zimbabwe. Jego twórcy postanowili zwrócić uwagę młodych ludzi w Afryce na problem związków seksualnych oraz spraw z nimi związanych – nieplanowanych ciąż, odpowiedzialności za dziecko wśród nieletnich rodziców, zagrożeń związanych z chorobami przenoszonymi drogą płciową, niefachowej aborcji, zarażania HIV. Celem projektu nie było udzielanie porad, lecz raczej skłonienie młodych ludzi do rozmowy na temat rodziny, zdrowia, seksu i własnej kariery.

Żółta kartka jest przykładem programu Edutainment, który odniósł duży sukces, między innymi dzięki temu, że zastosowano nietypowe podejście do problemu. Bohaterem opowiedzianej historii jest Tiyane Tumba, 17-letni, rokujący nadzieję na karierę piłkarz. Wskutek kontaktów seksualnych z koleżankami nieoczekiwanie zostaje ojcem. W ten sposób nieplanowana ciąża wpływa na zmianę planów życiowych, zmusza do porzucenia marzeń zostania piłkarzem i zajęcia się dzieckiem.

Fabuła filmu, choć lekka, dotyka poważnych tematów. Stara się łączyć elementy zabawne (na przykład ukazując Tiyane jako piłkarza z nosidełkiem na plecach) z poważną dyskusją na temat życia rodzinnego i kariery młodych ludzi. W ten sposób 17-letni ojciec, nie tylko opisuje swoją historię, ale także rozmawia z rówieśnikami na temat dzieci, relacji rodzinnych, chorób, aborcji, a także problemu AIDS. Tytułowa żółta kartka jest więc tu symbolem ostrzeżenia, że od tej pory należy w życiu być odpowiedzialnym, albo „gra” może się zakończyć.

W roli głównych bohaterów zgodzili się wystąpić profesjonalni aktorzy. W ten sposób występujące w filmie gwiazdy przyciągały przed ekran dodatkową widownię. Oprócz tego, aby zwrócić uwagę młodzieży, przygotowano również promujące film spoty, piosenki, blogi, konkursy, newslettery i publikacje, a także stronę internetową[1], na której zamieszczano także wiele ciekawostek na temat powstawania filmu.

„Żółta kartka” okazała się produkcją uniwersalną, którą wyświetlano w kinach nie tylko w Zimbabwe, ale także w Kenii, Ugandzie, Tanzanii, Zambii, Burkina Faso, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Gambii, Gwinei, Mali, Mauretanii, Mozambiku, Nigerii, Senegalu i Południowej Afryki.

Film powstał w wersji anglojęzycznej, którą następnie przetłumaczono na portugalski, francuski i suahili. Łącznie w Afryce Żółtą kartkę obejrzało kilkadziesiąt milionów, głównie młodych osób. Popularność tej produkcji kinowej sprawiła, że film emitowano również w kanałach telewizji narodowych, z myślą o telewizji nakręcono również 13-odcinkowy serial opowiadający historię Tiyane.

Efektywność edutainment[edytuj | edytuj kod]

Skuteczność przekazu edukacyjnego filmu Żółta Kartka została zbadana w 2001 r. przez Media for Development Trust (dane za The Communication Initiative[2]). W Zimbabwe rozpoznawalność filmu wśród grupy docelowej była bardzo wysoka – film widziało 74% badanej młodzieży. Jak się okazało produkcja była popularna nie tylko w grupie wiekowej 15-24 lat, ale także wśród osób dorosłych. Ponadto 57% osób, które obejrzało raz film, zdecydowało się obejrzeć go później po raz kolejny. 97% osób badanych było przekonanych, że film niesie wartościowy ładunek edukacyjny. Oglądający zapamiętali różne elementy złożonego przekazu. Na pytanie, czego nauczyłeś się z filmu, 23% respondentów odpowiedziało, że należy wstrzymać się od seksu przed ślubem, 19% uznało, że należy wstrzymać się od seksu na etapie edukacji szkolnej, 17%, że stosunki seksualne mają negatywne konsekwencje, 11%, że trzeba być wiernym, ale tylko 4% stwierdziło, że przede wszystkim należy używać prezerwatyw. Badania (jakościowe) po obejrzeniu filmu przeprowadzono również w Mozambiku[3]. Tam wśród młodych ludzi odnotowano większą świadomość w zakresie stosowania prezerwatyw.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Welcome to Yellow-card.org [online], www.yellow-card.com [dostęp 2017-11-28].
  2. Yellow Card. The Communication Initiative Network, 2002-01-30. [dostęp 2012-02-20]. (ang.).
  3. Törja Ngenge: Sex, AIDS and Videotape: Video as a Tool in Informing About HIV/AIDS Among Young People in Rural Mozambique. The Communication Initiative Network, 2003-01. [dostęp 2012-02-20]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]