Żerczyce
52°28′24″N 23°04′53″E/52,473333 23,081389| wieś | |
 Cerkiew pw. św. Dymitra Sołuńskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
85 |
| Kod pocztowy |
17-330[4] |
| Tablice rejestracyjne |
BSI |
| SIMC |
0038089[5] |
Położenie na mapie gminy Nurzec-Stacja  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu siemiatyckiego  | |
| 52°28′24″N 23°04′53″E/52,473333 23,081389[1]
| |
Żerczyce – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Nurzec-Stacja[5][6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze przekazy wymieniają miejscowość (wówczas jako Żerdczyce) jako wojskowy posterunek broniący głównego grodu, w tym wypadku Mielnika. Początek dała mu zbrojna drużyna księcia kijowskiego, która stoczyła tutaj bitwę z Jaćwingami. Wódz Jaćwingów (prawdopodobnie zwany Kraws) zginął w nierównej walce razem ze swymi wiernie walczącymi żołnierzami. Kijowscy drużynnicy w wyrazie szacunku wobec bohaterskiej śmierci wroga nie proszącego o litość, lecz ginącego z głęboką pogardą śmierci w wierze w słuszność swojej sprawy postanowili godnie ich pochować. Zebrali ciała poległych wrogów i wraz z końmi i zbrojami spalili, aby „szlachetne kości rycerzy nie były rozciągane przez drapieżne zwierzęta”. Popiołu nie rozsypali na wiatr, lecz nad zebranym w jednym miejscu usypali wysoki i do dzisiaj zachowany kurhan (obecnie znajdujący się za rzeką, obok samej miejscowości).
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwało 271 osób, wśród których 19 było wyznania rzymskokatolickiego, 248 prawosławnego a 4 mojżeszowego. Jednocześnie 27 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 240 białoruską a 4 żydowską. Było tu 51 budynków mieszkalnych[7].
Prawosławni mieszkańcy wsi należą do miejscowej parafii św. Dymitra, a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Nurcu-Stacji[8]. We wsi znajduje się prawosławna cerkiew parafialna św. Dymitra Sołuńskiego, a także prawosławny cmentarz z kaplicą Świętych Wiery, Nadziei, Luby i matki ich Zofii.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 163700
- ↑ Wieś Żerczyce w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-12-28], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1622 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 23.
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Żerczyce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 776.
- O początkach żerczyckiej cerkwi i parafii św. Dymitra Sołuńskiego. nadbuhom.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-01)].