Żuklin
49°59′03″N 22°25′47″E/49,984167 22,429722| wieś | |
.jpg) Pejzaż rolny wsi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
210 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2021) |
350[2] |
| Strefa numeracyjna |
16 |
| Kod pocztowy |
37-220[3] |
| Tablice rejestracyjne |
RPZ |
| SIMC |
0604577[4] |
Położenie na mapie gminy Kańczuga  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu przeworskiego  | |
| 49°59′03″N 22°25′47″E/49,984167 22,429722[1]
| |
Żuklin – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przeworskim, w gminie Kańczuga[5][4].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wieś, położona w powiecie przemyskim, była własnością Aleksandra Michała Lubomirskiego, została spustoszona w czasie najazdu tatarskiego w 1672 roku[6]. Prywatna wieś szlachecka, położona w województwie ruskim, w 1739 roku należała wraz z folwarkiem do klucza Kańczuga Lubomirskich[7].
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0604583 | Budy | część wsi |
| 0604590 | Górki | część wsi |
| 0604608 | Wygoda | część wsi |
| 0604614 | Zagrody | część wsi |
Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]
Mała wioska położona nad rzeką Mleczką. Sąsiadujące miejscowości: Kańczuga, Krzeczowice, Niżatyce, Łopuszka Mała oraz Pantalowice. Leży na Podgórzu Rzeszowskim na wysokości 210 m n.p.m., w odległości 13 km na południe od Przeworska. Tereny na których znajduje się Żuklin zostały utworzone z osadów trzeciorzędowych. Gleby występujące na tym terenie to gleby gliniaste i czarnoziemy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Żuklin został założony w 1384 roku. W 1390 r. Wieś należąca do klucza kańczudzkiego, była własnością Tarnowskich, a potem przeszła do Pileckich – dziedziców Kańczugi i okolic na przeszło 200 lat. Następnie na ponad 100 lat przechodzi do Ostrowążów, a po roku 1623 właścicielami są Lubomirscy. W 1498 r. napad tatarski spowodował wyludnienie wsi. Wielu mieszkańców zginęło, część dostała się do niewoli i została wywieziona do Turcji i Macedonii. W 1624 r. ma miejsce ponowny napad tatarski, ale i później ludność nie ma spokoju. Napady Kozaków, Szwedów, Rakoczego, częste przejścia wojsk i ciągła obawa przygnębiająco wpłynęły na ludność, która przenosiła się w bezpieczne miejsca. W 1812 roku Żuklin i Siedleczka (220 morgów) dostają się w ręce Kellermannów, mieszkających w Żuklinie.
Zespół pałacowy Kellermannów[edytuj | edytuj kod]
W Żuklinie znajduje się pałac z drugiej połowy XIX wieku, otoczony parkiem z tego samego okresu. W 1946 roku w pałacu zostało założone liceum ogólnokształcące, następnie mieściły się tam warsztaty Szkół Odzieżowych. W 2000 roku był on jeszcze własnością gminy i miasta Kańczuga i planowano tam utworzyć ośrodek dla dzieci z porażeniem mózgowym lub dom samotnej matki. Rok później został wykupiony przez prywatnego inwestora z Rzeszowa (którego babka mieszkała w Żuklinie przed laty). W pierwszym roku po zakupie pałacu odnowiono stróżówkę i część pałacu. W skład zespołu pałacowego Kellermannów wchodzą:
- murowany, piętrowy pałac (II poł XIX wieku);
- główny wjazd - brama i kordegarda (II poł. XIX wieku), współcześnie odnowione;
- park krajobrazowy.
Kolej wąskotorowa[edytuj | edytuj kod]
W Żuklinie znajduje się stacja linii kolei wąskotorowej Przeworsk – Dynów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 164092
- ↑ Wieś Żuklin w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-02-06], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1628 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Andrzej Gliwa, Wykaz zniszczeń we wsiach i miastach ziemi przemyskiej po najeździe tatarskim z 1672 roku : (cz. I), w: Prace Historyczno-Archiwalne, Tom 13 (2003), Rzeszów 2003, s. 183.
- ↑ Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581-1754, w: Studia Historyczne, rok V, zeszyt 3 (58), 1972, s. 436.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Żuklin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 841.
- Siedziba gminy: Kańczuga
| Miasto | |
|---|---|
| Część miasta |
|
| Wsie | |
| Części wsi |
|
| Osady wsi |
|
