Żytkowicze

Żytkowicze
biał. Жыткавічы, ros. Житковичи
Herb	flaga rejonu żytkowickiego↗
Państwo	Białoruś
Obwód	homelski
Rejon	żytkowicki
Populacja (2010); • liczba ludności	; 15 900
Nr kierunkowy	2353
Kod pocztowy	247951–247953
Tablice rejestracyjne	3
	Położenie na mapie obwodu homelskiego Żytkowicze
	Położenie na mapie Białorusi Żytkowicze
	52°14′N 27°52′E/52,233333 27,866667
	Multimedia w Wikimedia Commons

Żytkowicze^[2] (Żydkowicze) (białorus. Жыткавічы, ros. Житковичи) – miasto na Białorusi w obwodzie homelskim. Stolica administracyjna rejonu żytkowickiego. 15,9 tys. mieszkańców (2010).

Wieś duchowna położona była w końcu XVIII wieku w powiecie pińskim województwa brzeskolitewskiego^[3].

Znajduje tu się stacja kolejowa Żytkowicze, położona na linii Homel - Łuniniec - Żabinka. W okresie międzywojennym była ona sowiecką stacją graniczną na granicy z Polską.

W mieście działają parafie: prawosławna św. Teodozjusza Czernihowskiego^[4] i rzymskokatolicka św. Józefa Rzemieślnika.

Znani żytkowiczanie

Ludmiła Piskun (ur. 1938) - białoruski filolog, wykładowca i dziennikarz.
Aleś Tabolicz - białoruski muzyk, lider grupy "Зьніч".
Siergij Rodakowskij (1882-1933) - duchowny prawosławny, proboszcz parafii Świętej Trójcy w Talu koło Lubani, jeden z 23 białoruskich męczenników za wiarę prawosławną w okresie stalinizmu.
Michaił Rusy - współczesny polityk białoruski.
Natallia Czornahałowa (ur. 1954) - białoruska malarka.

"Жыткавічы: жыта". zhyta.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-19)]. - strona miasta
Żytkowicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 899 .

Miasta	Turów Żytkowicze
Sielsowiety	Czyrwonaje Jurkiewicze Lenin Ludzieniewicze Marocharawa Milewicze Ozierany Rudnia Ryczewo Wiereśnica