Przejdź do zawartości

Żytkowicze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żytkowicze
biał. Жыткавічы, ros. Житковичи
ilustracja
Herb Flaga
Herb flaga rejonu żytkowickiego
Państwo

 Białoruś

Obwód

 homelski

Rejon

żytkowicki

Populacja (2010)
• liczba ludności


15 900[1]

Nr kierunkowy

2353

Kod pocztowy

247951–247953

Tablice rejestracyjne

3

Położenie na mapie obwodu homelskiego
Mapa konturowa obwodu homelskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Żytkowicze”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, na dole znajduje się punkt z opisem „Żytkowicze”
Ziemia52°14′N 27°52′E/52,233333 27,866667

Żytkowicze[2] (Żydkowicze) (białorus. Жыткавічы, ros. Житковичи) – miasto na Białorusi w obwodzie homelskim. Stolica administracyjna rejonu żytkowickiego. 15,9 tys. mieszkańców (2010).

Wieś duchowna położona była w końcu XVIII wieku w powiecie pińskim województwa brzeskolitewskiego[3].

Znajduje tu się stacja kolejowa Żytkowicze, położona na linii Homel - Łuniniec - Żabinka. W okresie międzywojennym była ona sowiecką stacją graniczną na granicy z Polską.

W mieście działają parafie: prawosławna św. Teodozjusza Czernihowskiego[4] i rzymskokatolicka św. Józefa Rzemieślnika.

Znani żytkowiczanie

[edytuj | edytuj kod]
  • Ludmiła Piskun (ur. 1938) - białoruski filolog, wykładowca i dziennikarz.
  • Aleś Tabolicz - białoruski muzyk, lider grupy "Зьніч".
  • Siergij Rodakowskij (1882-1933) - duchowny prawosławny, proboszcz parafii Świętej Trójcy w Talu koło Lubani, jeden z 23 białoruskich męczenników za wiarę prawosławną w okresie stalinizmu.
  • Michaił Rusy - współczesny polityk białoruski.
  • Natallia Czornahałowa (ur. 1954) - białoruska malarka.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
  2. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  3. Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 110.
  4. Храм святителя Феодосия Черниговскοго. turov.by. [dostęp 2020-12-04]. (ros.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]