Śluza Tartak
 Górne wrota śluzy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Droga wodna | |
| Lokalizacja |
na 74,4 km |
| Budowa | |
| Kierownik budowy |
Jakub Szeffer |
| Lata budowy |
1837–1838 |
| Dane techniczne | |
| Rodzaj |
komorowa |
| Długość |
45,35 m |
| Szerokość |
6,08 m |
| Różnica poziomów |
1,72 m |
| Wrota |
drewniane |
| Rodzaj napędu |
ręczny |
Położenie na mapie Polski  | |
 53°52′56,0″N 23°27′41,4″E/53,882222 23,461500
| |
Śluza Tartak – trzynasta śluza na Kanale Augustowskim (licząc od strony Biebrzy). Nie była zaplanowana w oryginalnym projekcie kanału autorstwa Ignacego Prądzyńskiego. Jej budowa okazała się konieczna ponieważ podczas wysokiego stanu wód spiętrzona woda niszczyła urządzenia hydrotechniczne.
Wybudowana w latach 1837 – 1838 przez inż. Jakuba Szeffera.
- Położenie: 74,4 kilometr kanału
- Różnica poziomów: 1,72 m
- Długość: 45,35 m
- Szerokość: 6,08 m
- Wrota: drewniane
- Lata budowy: 1837 – 1838
- Kierownik budowy: Jakub Szeffer
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Irena i Wojciech Baturowie: PO ZIEMI AUGUSTOWSKIEJ. Wydawnictwo HAŃCZA, 1997. ISBN 83-904804-9-2.