(130) Elektra
| |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
17 lutego 1873 |
| Numer kolejny |
130 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Przynależność obiektu |
|
| Półoś wielka |
3,1289 au |
| Mimośród |
0,2080 |
| Peryhelium |
2,4781 au |
| Aphelium |
3,7797 au |
| Okres obiegu wokół Słońca |
5 lat 196 dni 14 godzin |
| Średnia prędkość |
16,67 km/s |
| Inklinacja |
22,85° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica |
182,25 km |
| Masa |
(6,6±0,4)×1018[1] kg |
| Średnia gęstość |
1,3 ± 0,3[1] g/cm3 |
| Okres obrotu |
5,225 h |
| Albedo |
0,0755 |
| Jasność absolutna |
7,12m |
| Typ spektralny | |
| Średnia temperatura powierzchni |
śred. ~157K |
| Satelity naturalne |
3 – S/2003 (130) 1, |
(130) Elektra – duża planetoida z pasa głównego.
Odkrycie[edytuj | edytuj kod]
Planetoida została odkryta przez Christiana Petersa 17 lutego 1873 w Clinton w stanie Nowy Jork. Nazwana planetoidy pochodzi od Elektry, postaci z mitologii greckiej znanej z tragedii Sofoklesa.
Orbita[edytuj | edytuj kod]
Orbita (130) Elektry jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 22,85°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 5 lat i 197 dni, krążąc w średniej odległości 3,13 au od Słońca. Średnia prędkość orbitalna tej planetoidy to ok. 16,67 km/s.
Właściwości fizyczne[edytuj | edytuj kod]
Elektra ma średnicę ok. 182 km. Jej albedo wynosi 0,08, a jasność absolutna to 7,12m. Planetoida ta zalicza się do planetoid typu G. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga 157 K.
Księżyce planetoidy[edytuj | edytuj kod]
_1_by_SPHERE-VLT_2014.jpg)
W roku 2003 teleskop Keck II wykrył obecność małego księżyca Elektry o średnicy około 7 km, orbitującego w odległości ok. 1170 km od tej planetoidy. Na razie nosi on tymczasowe oznaczenie S/2003 (130) 1.
W 2014 roku za pomocą teleskopu VLT odkryto drugi, nieco mniejszy księżyc. Orbituje on w odległości około 460 km od planetoidy. Otrzymał tymczasowe oznaczenie S/2014 (130) 1[1].
W 2021 roku, stosując algorytm redukcji światła halo od głównej planetoidy, odkryto trzeci księżyc Elektry, oddalony od niej o 344 km (okres obiegu 16,3 godziny). Otrzymał on oznaczenie S/2014 (130) 2[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Wm. Robert Johnston: Dane szczegółowe planetoidy i jej księżyców. [w:] Johnston’s Archive [on-line]. 2015-03-28. [dostęp 2016-05-07]. (ang.).
- ↑ Marcin Powęska: Pierwsza taka detekcja w historii. Odkryto układ poczwórny planetoid. GeekWeek INTERIA, 2022-02-19. [dostęp 2022-02-19].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- (130) Elektra w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (130) Elektra w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Diagram orbity (130) Elektra w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- Wm. Robert Johnston: Dane szczegółowe planetoidy i jej księżyców. [w:] Johnston’s Archive [on-line]. 2015-03-28. [dostęp 2016-05-07]. (ang.).