Księżyce planetoid lub moonletki (ang.moonlets) – ciała o rozmiarach do kilkunastu czy kilkudziesięciu kilometrów, w przypadku planetoid z pasa głównego, do nawet kilkuset kilometrów w przypadku obiektów transneptunowych, obiegające centralną planetoidę, tak jak ma to miejsce w przypadku satelitówplanet.
O tym, czy dane ciało może uchodzić za „księżyc” jakiejś planetoidy, decyduje stosunek rozmiarów obydwu składników układu. Jeśli ciała są zbliżone rozmiarami, uważa się taki układ za podwójny.
Pierwszym odkrytym naturalnym satelitą planetoidy (nie licząc odkrywanych pośrednio w wyniku analizy krzywych zmian jasności tych ciał niebieskich) był Daktyl – księżyc planetoidy Idy. We wrześniu 2018 znanych było 338 planetoid posiadających księżyce (w tym też podwójnych planetoid)[1]. Są wśród nich planetoidy różnych grup – od pasa głównego, poprzez Trojańczyków po obiekty z pasa Kuipera.
Niektóre planetoidy posiadające naturalne satelity[edytuj | edytuj kod]