209 (liczba)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
209
204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214

150 160 170 180 190 200 210 220 230 240 250

faktoryzacja

dzielniki

1, 1, 11, 19, 209, 209

zapis rzymski

CCIX

dwójkowo

11010001

ósemkowo

321

szesnastkowo

D1

209 (dwieście dziewięć) – liczba naturalna następująca po 208 i poprzedzająca 210.

W matematyce[edytuj | edytuj kod]

  • Na grafie siatkowym 2 × 5 znajduje się 209 drzew rozpinających[1][2], 209 częściowych permutacji na czterech elementach[3][4] i 209 odrębnych nieskierowanych prostych grafów na 7 lub mniejszej liczbie nieoznaczonych wierzchołków[5][6]
  • 209 to najmniejsza liczba z sześcioma reprezentacjami jako suma trzech dodatnich kwadratów[7]. Te reprezentacje to:
    209 = 1 ² + 8 ² + 12 ² = 2 ² + 3 ² + 14 ² = 2 ² + 6 ² + 13 ² = 3 ² + 10 ² + 10 ² = 4 ² + 7 ² + 12 ² = 8 ² + 8 ² + 9 ².
Zgodnie z twierdzeniem Legendre’a o trzech kwadratach wszystkie liczby przystające do 1, 2, 3, 5 lub 6 mod 8 mają reprezentacje jako sumy trzech kwadratów, ale to twierdzenie nie wyjaśnia dużej liczby takich reprezentacji dla 209.
  • 209 = 2 × 3 × 5 × 7 – 1, o jeden mniej niż iloczyn pierwszych czterech liczb pierwszych. Dlatego 209 jest liczbą Euklidesa drugiego rodzaju, zwaną także liczbą Kummera[8][9]. W jednym ze standardowych dowodów twierdzenia Euklidesa, że istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych, wykorzystuje się liczby Kummera, obserwując, że czynniki pierwsze dowolnej liczby Kummera muszą różnić się od liczb pierwszych we wzorze na iloczyn jako liczba Kummera. Jednak nie wszystkie liczby Kummera są liczbami pierwszymi i jako liczba półpierwsza (iloczyn dwóch mniejszych liczb pierwszych 11 × 19), 209 jest pierwszym przykładem złożonej liczby Kummera[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. A001353 – OEIS [online], oeis.org [dostęp 2024-03-13].
  2. Germain Kreweras, Complexité et circuits eulériens dans les sommes tensorielles de graphes, „Journal of Combinatorial Theory, Series B”, 24 (2), 1978, s. 202–212, DOI10.1016/0095-8956(78)90021-7, ISSN 0095-8956.
  3. A002720 – OEIS [online], oeis.org [dostęp 2024-03-13].
  4. A. Laradji, A. Umar, Combinatorial Results for the Symmetric Inverse Semigroup, „Semigroup Forum”, 75 (1), 2007, s. 221–236, DOI10.1007/s00233-007-0732-8, ISSN 1432-2137 (ang.).
  5. A006897 – OEIS [online], oeis.org [dostęp 2024-03-13].
  6. MathSciNet [online], mathscinet.ams.org [dostęp 2024-03-13].
  7. A025414 – OEIS [online], oeis.org [dostęp 2024-03-13].
  8. A057588 – OEIS [online], oeis.org [dostęp 2024-03-13].
  9. Owen O’Shea, The Call of the Primes: Surprising Patterns, Peculiar Puzzles, and Other Marvels of Mathematics, Prometheus Books, 2016, ISBN 978-1-63388-148-8 [dostęp 2024-03-13] (ang.).
  10. A125549 – OEIS [online], oeis.org [dostęp 2024-03-13].