Przejdź do zawartości

29 Dywizja Grenadierów Pancernych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
29 Dywizja Grenadierów Pancernych
29. Panzergrenadier Division
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

23 czerwca 1943

Rozformowanie

28 kwietnia 1945

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

piechota

29 Dywizja Grenadierów Pancernych (niem. 10. Panzergrenadier Division) – niemiecka dywizja grenadierów pancernych z okresu II wojny światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Dywizję sformowano 23 czerwca 1943 r. we Francji na bazie 345 Dywizji Piechoty. Jednostka zastąpiła zniszczoną w Stalingradzie 29 Dywizję Piechoty. Już w lipcu 1943 r. 29 Dywizja Grenadierów Pancernych została przerzucona do Włoch, gdzie uczestniczyła we wszystkich ważniejszych kampaniach. Walczyła na Sycylii pod Salerno, później pod Anzio i na Linii Gotów oraz nad rzeką Pad. 24 kwietnia 1945 r. została rozbita między Padem a Apeninami przez brytyjską 8 Armię. 28 kwietnia sztab dywizji dostał się do niewoli i jednostka przestała istnieć[1].

Dowódcy dywizji

[edytuj | edytuj kod]
  • Generalleutenant Walter Fries, od 1 marca 1943,
  • Oberst Hans Hecker, w lutym 1944,
  • Oberst Hans Boelsen, od 5 marca 1944,
  • ponownie Walter Fries od 20 marca 1944,
  • Generalmajor Walter Herold od 24 sierpnia 1944 do końca[2].

Skład dywizji

[edytuj | edytuj kod]
1944
  • 15 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regiment 15),
  • 71 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regiment 71),
  • 29 batalion pancerny (Panzer-Abteilung 29),
  • 129 pancerny batalion rozpoznawczy (Panzer-Aufklärungs-Abteilung 129),
  • 29 zmotoryzowany pułk artylerii (Artillerie-Regiment 29),
  • 29 batalion niszczycieli czołgów (Panzerjäger-Bataillon 29),
  • 29 dywizyjny batalion łączności (Panzergrenadier-Divisions-Nachrichten-Abteilung 29),
  • 29 batalion zapasowy (Feldersatz-Bataillon 29),
  • 313 armijny batalion przeciwlotniczy,
  • 29 zmotoryzowany batalion inżynieryjny,
  • 29 dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe[3]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11725-9.