823

Rządzący państwami w 823

[ Edytuj tabelę ]
Hrabia Aragonii	809 Aznar I 839
Król Asturii	791 Alfons II 842
Hrabia Barcelony	820 Rampó 826
Cesarz Bizancjum	820 Michał II Amoryjczyk 829
Chan Bułgarii	814 Omurtag 831
Cesarz Chin	821 Tang Muzong 824
Król Franków wschodnich	814 Ludwik I Pobożny 840
Cesarz Japonii	809 Saga 823 823 Junna 833
Władca Jutlandii	812 Harald Klak 827
Kalif	813 Al-Mamun 833
Król Khmerów	802 Dżajawarman II 850
Patriarcha Konstantynopola	821 Antoni I Kassimates 836
Król Mercji	821 Ceolwulf I 823 823 Beornwulf 825
Król Nortumbrii	808 Eanred 840
Książę Obodrzyców	819 Czedróg 826
Papież	817 Paschalis I 824
Cesarz rzymski	814 Ludwik I Pobożny 840 817 Lotar I 855
Doża Wenecji	809 Angelo Partecipazio 827
Książę wielkomorawski	820 Mojmir I 846

Rok 823 / DCCCXXIII

stulecia: VIII wiek ~ IX wiek ~ X wiek
lata: 813 « 818 « 819 « 820 « 821 « 822 « 823 » 824 » 825 » 826 » 827 » 828 » 833

Wydarzenia

5 kwietnia – w Rzymie Lotar I został koronowany przez papieża Paschalisa I na cesarza Franków.
30 maja – Cesarz Saga abdykuje z tronu po 10 latach panowania. Jego następcą jest jego brat Junna, jako 53. cesarz Japonii.
Cesarz Michał II Amoryjczyk pokonuje siły rebeliantów pod wodzą Tomasza Słowianina w Tracji, który wraz ze swymi zwolennikami szuka schronienia w Arkadiopolis (współczesna Turcja). Po pięciu miesiącach blokady Tomasz poddaje się, po czym skuty łańcuchami i posadzony na osiołku zostaje wydany Michałowi. Błaga o ułaskawienie i pada na twarz przed cesarzem, lecz zostaje stracony^[1]^[2].
Król Ceolwulf I z Mercji zostaje obalony przez Beornwulfa, który obejmuje tron Mercji. Za swoich rządów odbudowuje opactwo św. Piotra i przewodniczy dwóm synodom w Clofesho.

13 czerwca – Karol II Łysy, król zachodniofrankijski (zm. 877)^[3]
Ermentruda Orleańska, królowa frankijska, żona Karola II Łysego (zm. 869)
Muhammad I, emir Kordoby w latach 852-886 (zm. 886)
Pepin II Akwitański, zwany Młodszym, ról Akwitanii z dynastii Karolingów (zm. po 864)

↑ John BagnellJ.B. Bury John BagnellJ.B., A History of the Eastern Roman Empire from the Fall of Irene to the Accession of Basil I (A.D. 802–867), London: Macmillan and Company, 1912, s. 105–106, OCLC 458995052 .
↑ WarrenW. Treadgold WarrenW., The Byzantine Revival, Stanford, California: Stanford University Press, 1988, s. 241–242, ISBN 978-0-8047-1462-4 .
↑ Charles II, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-09-30] (ang.).