53°43′N 91°25′E/53,716667 91,416667Abakan (miasto)
|
|||||
 |
|||||
|
|||||
| Państwo |  Rosja |
||||
| Republika | Chakasja | ||||
| Burmistrz | Nikolai Genrichowitsch Bulakin | ||||
| Powierzchnia | 112 km² | ||||
| Populacja (2005) • liczba ludności • gęstość |
164 700 1496,4 os./km² |
||||
| Nr kierunkowy | +7 (39022) | ||||
| Kod pocztowy | 655000–655965 | ||||
| Tablice rejestracyjne | 19 | ||||
|
Położenie na mapie Chakasji
 Abakan
|
|||||
|
Położenie na mapie Rosji
Abakan
|
|||||
| 53°43′N 91°25′E/53,716667 91,416667 |
|||||
| Strona internetowa | |||||
Portal  Rosja |
|||||
.png)
.png)
Abakan[1] – miasto w Federacji Rosyjskiej; stolica Chakasji; leży u ujścia rzeki Abakan do Jeniseju.
Spis treści
Dane ogólne[edytuj]
- Powierzchnia: 112 km²
- Liczba ludności: 164.700 (2005)
- Gęstość zaludnienia: 1.469,4/km²
- Położenie geograficzne: 53°43' N 91°25' E
Historia[edytuj]
Miasto powstało w 1929, w związku z rozwojem dotychczasowej osady Ust'-Abakansk, spowodowanym uruchomieniem linii kolejowej. Wchłonęło powstały w 1675 Ostróg Abakański. Przed 1991 Abakan stanowił stolicę Chakaskiego Obwodu Autonomicznego.
Obecnie miasto jest ośrodkiem eksploatacji węgla kamiennego i rud żelaza; przemysł maszynowy (fabryka wagonów i kontenerów, huta aluminium), budowlany, drzewny, spożywczy. Zabytkowa XVIII-wieczna zabudowa śródmiejska.
Nauka i oświata[edytuj]
Chakaski Uniwersytet Państwowy i szereg szkół półwyższych.
Pałac w Abakanie[edytuj]
Podczas budowy szosy w pobliżu miasta w roku 1940[2] zostały znalezione fragmenty glinianych dachówek. Podjęte prace archeologiczne doprowadziły do odnalezienia pozostałości pałacu w stylu starochińskim o wymiarach 45 na 35 metrów. W środkowej części znajdowała się kwadratowa komnata, natomiast wzdłuż ścian północnej i południowej rozmieszczonych było po 6 komnat w amfiladzie. Dodatkowo w podłodze odkryto kanały o ściankach wyłożonych kamiennymi płytkami służące do rozprowadzania gorącego powietrza z pieca umieszczonego w południowo-zachodniej komnacie.
Demografia[edytuj]
- 1939 – 36.100
- 1959 – 56.000
- 1970 – 90.000
- 1979 – 128.300
- 1989 – 154.000
- 2000 – 169.200
- 2005 – 164.700
Przypisy
- ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych Poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju: URZĘDOWY WYKAZ POLSKICH NAZW GEOGRAFICZNYCH ŚWIATA. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013. ISBN 978-83-254-1988-2.
- ↑ Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Cywilizacje Europy. Indoeuropejczycy - Celtowie. T. 12. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 92. ISBN 83-7425-367-3.
