Abazyni
| ||
| ||
| Abazyni | ||
| Liczebność ogółem | 50 000 | |
| Regiony zamieszkania |  34 800[1] 10 000[1] 400
| |
| Języki | abazyjski | |
| Główne religie | Sunnizm | |
Abazyni, Abazyjczycy (abaz. абаза, abaza; ros. абазины, abaziny) – rdzenna ludność (grupa etniczna) północnego Kaukazu, blisko spokrewniona z Czerkiesami. Zamieszkują północne stoki Kaukazu, głównie w Karaczajo-Czerkiesji (ok. 27,5 tys. osób), a także w niewielkich grupach w Adygei w okolicach Kisłowodska. Około 60% to ludność wiejska[2].
Ogólną liczbę Abazynów zamieszkujących Federację Rosyjską ocenia się na ok. 33 tys. osób (dane ze spisu z 1989 r.). Niewielkie grupy zamieszkują także Turcję, Syrię, Jordanię oraz Liban (w sumie ok. 11 tys. osób), dokąd wyemigrowali w połowie XIX, w okresie wojen kaukaskich (1817–1864)[2].
Abazyni posługują się językiem abazyńskim, należącym do grupy abchasko-adygejskiej języków kaukaskich[2].
Pod względem etnograficznym Abazyni dzielą się na dwie grupy: Tapanta i Szkaraua. Wyznają przede wszystkim islam sunnicki[2].