Abd al-Malik ibn Marwan
Abd al-Malik ibn Marwan (ur. 646 - zm. 705) - kalif z dynastii Umajjadów, rządził w latach (685-705). Syn kalifa Marwana I i Aiszy, córki Mu'awiji I. Uważany za jednego z najwybitniejszych kalifów z dynastii Umajjadów.
Już wieku 16 lat Mu'awija I mianował go szefem kancelarii państwowej w Medynie. Tam pozostał aż do rewolty przeciw następcy Mu'awiji, Jazidowi I (663-682). Zawarł pokój z Bizancjum za cenę płacenia rocznego trybutu[1], pozwoliło to jednak na podbicie przez wojska muzułmańskie północnej Afryki.
Pokonał szyitów oraz charydżytów podczas drugiej fitny w latach 683-692, w dużej mierze przy pomocy znakomitego wodza Al-Hadżdżadża Ibn Jusufa. W roku 685 został władcą Damaszku.
Zreformował także administrację, wprowadzając do niej język arabski oraz powierzając ją Arabom, oraz przeprowadził reformę pieniężną, rozpoczynając wybijanie własnej złotej i srebrnej monety, w miejsce dotychczas używanej bizantyjskiej. Zorganizował także pocztę. Z jego inicjatywy rozpoczęto budowę meczetów Umara i Al-Aksa w Jerozolimie.
Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa: Encyklopedia PWN - historia świata. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 10. ISBN 978-83-01-15086-0.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Janusz Danecki: Arabowie. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2001, s. 141-144. ISBN 83-06-02878-3.
- Zbigniew Landowski: Arabowie. Warszawa: Książka i Wiedza, 2008. ISBN 978-83-05-13526-9.
| Poprzednik Marwan I |
 |
Kalif 685-705 |
|
Następca Al-Walid I |
