Adam Gocel
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Zawód, zajęcie |
dziennikarz telewizyjny i radiowy, weterynarz, bioenergoterapeuta |
Odznaczenia | |
Adam Gocel (ur. 11 kwietnia 1939 w Radomiu[1], zm. 13 listopada 2023[2]) – polski dziennikarz telewizyjny i radiowy, lekarz weterynarii i bioenergoterapeuta. Pomysłodawca i prowadzący program "Piłkarska kadra czeka".
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent IV Liceum Ogólnokształcącego im. Tytusa Chałubińskiego w Radomiu (1956), Wydziału Weterynarii Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (1963) oraz Studium Dziennikarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1969).
W latach 1963-1967 pracował jako weterynarz w Kielcach, Radomiu i Jedlińsku, w latach 1967-1977 jako dziennikarz w Polskim Radiu[1]. Od czerwca 1977 do sierpnia 1980 roku przebywał w Maroku, gdzie był lekarzem weterynarii w tamtejszym Urzędzie ds. Rozwoju Rolnictwa. Od stycznia do sierpnia 1980 roku pełnił również funkcję trenera II-ligowej drużyny piłkarskiej Amhal Tiznit.
Po powrocie do Polski podjął pracę dziennikarską w redakcjach rolnych, a następnie sportowych Telewizji Polskiej oraz Polskiego Radia. W latach 80. XX wieku prowadził akcję oraz program telewizyjny "Piłkarska kadra czeka", w którym prezentował młodzież oraz drużyny piłkarskie z ośrodków wiejskich. W programie wystąpili m.in. Janusz Chomontek, Jerzy Brzęczek, Piotr Mosór i Rafał Niżnik. Za tę działalność w 1987 roku otrzymał "Złoty Ekran" - nagrodę przyznawaną przez tygodnik "Ekran". W 1998 roku został odznaczony francuskim Orderem Zasługi Rolniczej. W tym samym roku przeszedł na emeryturę.
W późniejszym okresie, po wypadku samochodowym uznał, że posiada zdolności bioenergoterapeutyczne. Z jego usług korzystali m.in. polscy piłkarze: Tomasz Frankowski, Jacek Krzynówek, Sławomir Peszko, Wojciech Kowalewski oraz Artur Sarnat. Praktykował m.in. hipnozę oraz reiki. Nigdy nie negował działania medycyny tradycyjnej.
Był również autorem reportaży i opowiadań, z czego kilka opublikowano w zbiorze "Portrety w marokańskim słońcu". W 2017 roku wydał książkę biograficzną "Moje trzecie życie".
W 1974 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, w 1985 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Elżbieta Ciborska Leksykon polskiego dziennikarstwa, wyd. Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa 2000, s. 169-170
- ↑ Adam Gocel. Nekrolog
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Moje trzecie życie. Adam Gocel. nieznany.pl. [dostęp 2023-11-15]. (pol.).
- Dariusz Nawrocki: Adam Gocel nie żyje. W czasach PRL był twórcą "Piłkarskiej kadry czeka", a potem bioenergoterapeutą. gloswielkopolski.pl, 2023-11-15. [dostęp 2023-11-15]. (pol.).
- Leczył sportowców, był legendą TVP. Nie żyje Adam Gocel. przegladsportowy.onet.pl, 2023-11-14. [dostęp 2023-11-15]. (pol.).
- Absolwenci Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego
- Absolwenci Uniwersytetu Warszawskiego
- Bioenergoterapeuci
- Ludzie urodzeni w Radomiu
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Polacy odznaczeni Orderem Zasługi Rolniczej (Francja)
- Polscy dziennikarze telewizyjni
- Polscy dziennikarze radiowi
- Polscy dziennikarze sportowi
- Polscy lekarze weterynarii
- Polscy publicyści
- Urodzeni w 1939
- Zmarli w 2023