Albert Niemann (śpiewak)
.jpg)
| |
| Imię i nazwisko |
Wilhelm Carl Albert Niemann |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Wilhelm Carl Albert Niemann[1] (ur. 15 stycznia 1831 w Erxleben, zm. 13 stycznia 1917 w Berlinie[1][2][3][4]) – niemiecki śpiewak operowy, tenor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn właściciela gospody[1]. Początkowo występował jako aktor[3]. Uczył się pod kierunkiem dyrygenta Fritza Schneidera i śpiewaka Alberta Nuscha[1][2][3][4]. Debiutował w 1849 roku w operze w Dessau[2][3][4], gdzie był członkiem chóru i odtwórcą pobocznych ról[3][4]. W latach 1853–1855 śpiewał w Szczecinie[1]. Od 1854 do 1856 roku występował jako solista w teatrze w Hanowerze[1][2][3]. Następnie wyjechał do Paryża, gdzie doskonalił swój warsztat wokalny pod okiem Gilberta Dupreza[2][3][4]. W 1861 roku został zaangażowany przez Richarda Wagnera do tytułowej roli w paryskiej premierze Tannhäusera[2][3][4]. Od 1866 do 1888 roku był członkiem zespołu Königliche Hofoper w Berlinie[1][2][3][4], gdzie kreował m.in. role Radamesa w Aidzie, Waltera w Śpiewakach norymberskich i Tristana w Tristanie i Izoldzie[2]. W 1876 roku kreował rolę Zygmunda w pierwszym całościowym wykonaniu tetralogii Pierścień Nibelunga na festiwalu w Bayreuth[2][3][4]. W latach 1886–1888 występował w nowojorskiej Metropolitan Opera, gdzie wziął udział w amerykańskich premierach Tristana i Izoldy (1886) oraz Zmierzchu bogów (1888)[2][3][4]. W 1888 roku zakończył karierę sceniczną, jego ostatnią rolą był Florestan w Fideliu Ludwiga van Beethovena[2][4].
Zasłynął jako jeden z najlepszych wykonawców partii tenorowych w repertuarze wagnerowskim, na co złożyły się jego talent wokalny, umiejętności aktorskie oraz pokaźna postura[2]. Swoimi występami w Stanach Zjednoczonych przyczynił się do wzrostu zainteresowania w tym kraju twórczością Richarda Wagnera[2]. Opublikował Erinnerungen an Richard Wagner (Lipsk 1907)[2][3]. W 1924 roku ukazała się jego korespondencja z Wagnerem, wydana przez Wilhelma Altmanna[2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Deutsche biographische Enzyklopädie (DBE). T. Band 7 Menghin – Pötel. München: K.G. Saur, 2007, s. 457–458. ISBN 978-3-598-25037-8.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 54. ISBN 978-83-224-0808-7.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2606. ISBN 0-02-865529-X.
- ↑ a b c d e f g h i j The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 347. ISBN 978-0-19-533765-5.