Alberto Nepomuceno
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Alberto Nepomuceno (ur. 6 lipca 1864 w Fortalezie, zm. 16 października 1920 w Rio de Janeiro[1][2][3]) – brazylijski kompozytor i dyrygent.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Początkowo uczył się muzyki u swojego ojca, Vitora Nepomuceno[1]. Następnie kształcił się w Recife i w Rio de Janeiro[2]. Od 1888 roku przebywał w Europie, gdzie studiował w Akademii Muzycznej św. Cecylii w Rzymie u Eugenio Terzianiego i Cesare’a de Sanctis, w Akademische Meisterschule i Konserwatorium Sterna w Berlinie u Heinricha von Herzogenberga, Arnó Kleffela i Karla Heinricha Ehrlicha, w Wiedniu u Teodora Leszetyckiego oraz w Konserwatorium Paryskim u Alexandre’a Guilmanta[2]. W 1895 roku wrócił do Brazylii[1][2]. Uczył gry na organach w Instituto Nacional de Música w Rio de Janeiro, w 1896 roku został dyrektorem Sociedade de Concertos Populares[2]. W latach 1902 i 1906–1916 był dyrektorem Instituto Nacional de Música[2][3]. W 1910 roku dyrygował gościnnie w Brukseli, Paryżu i Genewie[2].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Stylistycznie twórczość Nepomuceno należy do XIX wieku, obejmuje tradycyjne gatunki wokalne i instrumentalne[2]. Był reprezentantem nurtu narodowego w muzyce, wykorzystywał melodie z brazylijskiego fokloru muzycznego[2][3]. Jako dyrektor Instituto Nacional de Música i Sociedade de Concertos Populares propagował twórczość kompozytorów brazylijskich, a dzięki swoim pieśniom, w których wykorzystywał teksty poetów brazylijskich, przyczynił się do odrodzenia pieśni w języku portugalskim[2].
Ważniejsze kompozycje[edytuj | edytuj kod]
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2][3])
Utwory orkiestrowe
- Prière (1887)
- Rapsodie brésilienne (1887)
- Série brasileira (1892)
- Scherzo vivace (1893)
- Symfonia g-moll (1894)
- 6 valsas humoristicas na fortepian i orkiestrę (1903)
- preludium O Garatuja (1904)
- Romance e tarantella na wiolonczelę i orkiestrę (1908)
Utwory kameralne
- 4 kwartety smyczkowe (1889, 1890, 1890, 1891)
- Trio fortepianowe fis-moll (1916)
- Devaneio na skrzypce i fortepian (1919)
Utwory fortepianowe
- Fôlha d’album (1891)
- 4 peças lyricas (1894)
- Tema e variações A-dur (1902)
- Variações sobre un tema original (1902)
Utwory organowe
- Offertorio (1912)
Utwory chóralne
- Ave Maria na chór żeński (1887)
- Canto fúnebre na chór (1896)
- Ode a Osvaldo Cruz na chór (1917)
Utwory na chór i organy
- Panis angelicus (1909)
- Ecce panis (1911)
- O salutaris hostia (1911)
- Tantum ergo (1911)
- Missa (1915)
Utwory na chór i orkiestrę
- As Uyaras na sopran, chór żeński i orkiestrę (1896)
Utwory sceniczne
- opera Porangaba (1887–1889)
- opera 1-aktowa Artemis (1898)
- opera w 3 aktach Abul (1899–1905)
- komedia muzyczna w 3 aktach A cigarra (1911)
- muzyka do dramatu Charlesa Chabaulta Elektra według Sofoklesa (1894)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Martha Furman Schleifer, Gary Galván: Latin American Classical Composers: A Biographical Dictionary. Lanham: Rowman & Littlefield, 2016, s. 420. ISBN 978-0-8108-8870-8.
- ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 28. ISBN 978-83-224-0808-7.
- ↑ a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2584. ISBN 0-02-865529-X.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Alberto Nepomuceno – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project