Albiert Pinkiewicz

Albiert Pietrowicz Pinkiewicz (ur. 24 grudnia 1883^?/5 stycznia 1884 w Urundzie k. Ufy, zm. 25 grudnia 1939 w Moskwie) – rosyjski pedagog, dyrektor Moskiewskiego Instytutu Pedagogicznego. Zajmował się dydaktyką przyrodoznawstwa oraz ogólną teorią pedagogiczną. Był autorem 2-tomowej Pedagogiki, pierwszego marksistowskiego podręcznika do tej dyscypliny wiedzy. W podręczniku tym zwracał uwagę na specyficzne cechy pedagogiki radzieckiej okresu przejściowego: oparcie się na filozofii materialistycznej, zaangażowanie polityczne, kolektywizm, odpowiedni charakter celów wychowania, wychowanie przez pracę oraz związek szkoły z życiem.

Pinkiewicz był synem polskiego zesłańca, który brał udział w powstaniu styczniowym i został zesłany do tatarskiej wsi Urunda w guberni ufijskiej. W 1937 roku Pinkiewicz był represjonowany przez stalinowskie władze, natomiast już po śmierci został on zrehabilitowany.

Ważniejsze prace

• Osnownyje problemy sowriemiennoj szkoły (1924)
• Sowietskaja piedagogika za 10 let (1927)

Bibliografia

• W. Okoń, Nowy słownik pedagogiczny, Wydawnictwo Akademickie "Żak", Warszawa 2007, s. 310.
• K. Wilkoszewska, Reception of John Dewey's Philosophy in Poland [w:] John Dewey's Educational Philosophy in International Perspective: A New Democracy for the Twenty-First Century, pod red. L. A Hickman,G. Spadafora, Southern Illinois University Press; 1st Edition edition (April 24, 2009), s. 123.