Aleksander Arkuszyński

Aleksander Arkuszyński
Maj
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	27 lutego 1918 ; Dąbrowa nad Czarną, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	1 kwietnia 2016 ; Ksawerów, III RP
	Przebieg służby
Lata służby	1939–1949
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Armia Krajowa; Ruch Oporu Armii Krajowej
Jednostki	18 Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca drużyny
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa,; działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce
	Odznaczenia

Aleksander Arkuszyński ps. Maj (ur. 27 lutego 1918 w Dąbrowie nad Czarną, zm. 1 kwietnia 2016 w Ksawerowie) – generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Autor książki „Przeciw dwóm wrogom” opisującej dzieje AK i ROAK na terenie swego rejonu.

Życiorys

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim. Jako dowódca drużyny 18 pułku piechoty walczył w kampanii wrześniowej. Dostał się do niewoli niemieckiej z której uciekł i wrócił do domu^[1]. Od połowy lutego 1944 pełnił funkcję dowódcy partyzanckiego oddziału „Grom”. W lipcu 1944 w ramach akcji „Burza” został wcielony ze swym oddziałem do 25 pp AK, gdzie zostaje dowódcą plutonu. Uczestnik wielu starć z wrogiem m.in. na Krzyżówkach pod Kawęczynem i Diablej Górze, w Goleszach, Polichnie, Brzustowie, Dąbrówce, Trzech Morgach, Klementynowie, Moszczenicy, Ręcznie, Mierzynie, Małych Końskich, Srocku, Rozprzy, Ojrzeniu, Petrykozach, gajówce Gazomka i Zieleń, Rożenku, Jaworze, Stefanowie, Jastrzębiu. 11 czerwca 1945 bierze na rozkaz majora Adama Trybusa udział w uderzeniu na areszt Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego przy ulicy Wandy Wasilewskiej w Pabianicach, podczas którego uwalniają przetrzymywanych tam byłych żołnierzy AK. W sierpniu 1945 ujawnia się i powraca do nauki. W 1949 został aresztowany i osądzony pod fałszywymi zarzutami. Po blisko 3-letnim śledztwie Wojewódzki Sąd w Łodzi uniewinnił go^[2]^[3].

Po ukończeniu studiów z dyplomem inżyniera chemii spożywczej, ciągle nagabywany przez służbę bezpieczeństwa osiadł w końcu w Ksawerowie, gdzie kierował spółdzielnią przetwórstwa warzyw i owoców^[2].

24 kwietnia 2008 Prezydent RP Lech Kaczyński awansował go do stopnia generała brygady.

W 2013 w uznaniu wybitnych zasługi w pielęgnowaniu pamięci o najnowszej historii Polski, za upowszechnianie wiedzy o działalności Polskiego Państwa Podziemnego w związku z Narodowym Dniem Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[4]^[5]. W 2017 został laureatem nagrody honorowej „Świadek Historii” przyznanej przez Instytut Pamięci Narodowej^[6].

Honorowy obywatel Piotrkowa Trybunalskiego i Pabianic.

Zmarł 1 kwietnia 2016 w Ksawerowie w wieku 98 lat^[1].

Bibliografia

Arkuszyński Aleksander „Przeciw dwóm wrogom”, Łódź 1995.
Kopa Mirosław, Arkuszyński Aleksander, Kępińska-Bazylewicz Halina „Dzieje 25 pp Armii Krajowej”, Łódź 2001.

Przypisy

↑ ^a ^b Zmarł gen. Aleksander Arkuszyński "Maj". piotrkowtrybunalski.naszemiasto.pl. [dostęp 2016-04-01]. (pol.).
↑ ^a ^b Roman Kubiak - My Pabianiczanie. Agencja Dziennikarzy, 2019, s. 9-18, język polski, ISBN 978-83-945659-1-6
↑ gen Aleksander Arkuszyński ps. Maj. opocznopowiat.pl. [dostęp 2022-08-20].
↑ Order Odrodzenia Polski dla gen. A.Arkuszyńskiego. prezydent.pl. [dostęp 2013-02-28].
↑ M.P. z 2013 r. poz. 439
↑ VI edycja Nagrody Honorowej „Świadek Historii” – Łódź, 18 października 2018. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-10-26]. (pol.).

[piotrkowtrybunalski.naszemiasto.pl-1] Zmarł gen. Aleksander Arkuszyński "Maj". piotrkowtrybunalski.naszemiasto.pl. [dostęp 2016-04-01]. (pol.).

[Roman_Kubiak-2] Roman Kubiak - My Pabianiczanie. Agencja Dziennikarzy, 2019, s. 9-18, język polski, ISBN 978-83-945659-1-6

[3] Aleksander Arkuszyński ps. Maj. opocznopowiat.pl. [dostęp 2022-08-20].

[4] Order Odrodzenia Polski dla gen. A.Arkuszyńskiego. prezydent.pl. [dostęp 2013-02-28].

[5] M.P. z 2013 r. poz. 439

[6] VI edycja Nagrody Honorowej „Świadek Historii” – Łódź, 18 października 2018. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-10-26]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]