Aleksander Derszniak

Aleksander Derszniak
	; Korczak
Rodzina	Derszniakowie herbu Korczak
Data śmierci	ok. 1689
Ojciec	Jacek Derszniak, starosta radoszycki
Matka	Anna
Żona	1) Zofia Maryanna Lipska, 2) Teofila z Raciborska Morsztyn, wdowa po Andrzeju Reju
Dzieci	Katarzyna, Stanisław

Aleksander Derszniak z Rokitnicy herbu Korczak (zm. ok. 1689) – starosta radoszycki^[2], cześnik sandomierski, starosta małogoski i kasztelan małogoski.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny od dawna osiadłej na Rusi Czerwonej i w Małopolsce. Pisali się z Rokitnicy w ziemi przemyskiej i używali herbu Korczak. Był synem Jacka Derszniaka, starosty radoszyckiego i Anny Gorlewskiej. W 1643 Jacek Derszniak otrzymał wspólnie z żoną konsens królewski na odstąpienie starostwa synowi Aleksandrowi.

1644 – starosta radoszycki,
1658 – Deputat sądu skarbowego województwa sandomierskiego^[3].
1659 – cześnik sandomierski,
1664 – poślubił starościnę małogoską Teofilę z Raciborska Morsztyn, wdowę po Andrzeju Reju z Nagłowic,
1665 – poseł sejmiku opatowskiego na sejm^[4]
1668 – zrzekł się starostwa i postąpił na kasztelanię małogoską,
1669 – był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego w 1669 roku z województwa sandomierskiego^[5].
1670 – jako kasztelan małogoski podpisał z województwem sandomierskim potwierdzenie praw przez nowo obranego króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego,
1673 – wyznaczony przez Sejm do komisji powołanej do oszacowania szkód poczynionych podczas konfederacji w 1672 roku w dobrach w województwie lubelskim i ziemi stężyckiej,
1674 – podpisał z województwem sandomierskim elekcję króla Jana III Sobieskiego,
1676 – na sejmie koronacyjnym podpisał potwierdzenie praw przez króla Jana III Sobieskiego,
1685 – otrzymał konsens królewski na odstąpienie starostwa radoszyckiego synowi Stanisławowi,
zmarł ok. 1689 roku.

Pozostawił córkę Katarzynę i syna Stanisława.

Córka Katarzyna w 1679 r. wyszła za mąż za Mikołaja Krasińskiego, późniejszego kasztelana małogoskiego.

↑ Była siostrą Jana Andrzeja Morsztyna; Aleksander Derszniak był jej drugim mężem.
↑ W XVI wieku miasto Radoszyce stało się siedzibą starostwa niegrodowego, które stanowić miało z nadania króla dożywotnio nagrodę za usługi publiczne (łac. panis bene merentium).
↑ Zofia Trawicka, Sejmik województwa sandomierskiego w latach 1572–1696, Kielce 1985, s. 141.
↑ Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo – doktryna – praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 342.
↑ Porządek na seymie Walnym Electiey. Między Warszawą a Wolą przez opisane artykuły do samego tylko aktu Elekcyey należące uchwalony y postanowiony, roku [...] 1669 [słow.] dnia wtorego [...] maia, s. B.