Aleksander Drwęcki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Drwęcki
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1921
Przasnysz

Data i miejsce śmierci

26 grudnia 2009
Przasnysz

Zawód, zajęcie

nauczyciel, regionalista, publicysta historyczny

Alma Mater

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Siedlcach

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Medal Komisji Edukacji Narodowej

Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Złota Odznaka ZNP

Aleksander Drwęcki (ur. 12 grudnia 1921 w Przasnyszu, zm. 26 grudnia 2009 tamże) – nauczyciel, regionalista, publicysta historyczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Aleksander Drwęcki urodził się 12 grudnia 1912 r. w Przasnyszu. W 1936 r. ukończył Szkołę Powszechną w Przasnyszu[1]. W czasie okupacji był żołnierzem AK. Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Przasnyszu (1949), Państwowe Liceum Pedagogiczne w Mławie (1950; zaocznie), Studium Nauczycielskie w Warszawie (1958; zaocznie) i Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Siedlcach (1978; zaocznie).

Od 1947 nauczyciel szkół przasnyskich, w tym Szkoły Podstawowej nr 1 i nr 3 w Przasnyszu. Pracował także dodatkowo jako dekorator w Powiatowym Domu Kultury i Oficerskim Klubie Garnizonowym przy 64 Pułku Szkolnym, następnie przy 2 Ośrodku Radioelektronicznym w Przasnyszu. W latach 1957-1972 był kierownikiem Ośrodka Metodycznego przy Szkole Podstawowej nr 1 w Przasnyszu[2]. Pełnił też funkcję wizytatora metodyka Wydziału Oświaty i Wychowania w Przasnyszu. Był organizatorem i wykonawcą Izby Pamięci Nauczycielskiej w Przasnyszu[3]. Od 1983 przebywał na emeryturze[4].

W 2003 r. został uhonorowany "Przaśnikiem", nagrodą Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Przasnyskiej[3]. W tym samym roku Wielka Kapituła Orderu Podkowy Szczęścia odznaczyła go "Srebrną Podkową Szczęścia". Wieloletni członek Zarządu Powiatowego Związku Nauczycielstwa Polskiego i prezes lokalnego ZBOWiD. Laureat wielu konkursów o tematyce regionalnej. Dokumentował dzieje najnowsze Przasnysza i okolic, zgromadził ogromną ilość relacji i archiwaliów, dotyczących ruchu oporu i oświaty w Przasnyszu. Zasłużył się również w dziele upamiętniania miejsc walk i męczeństwa. Jedna z ulic Przasnysza jest nazwana jego imieniem[3][5][6]. W 2007 r. został odznaczony medalem Stanisława Ostoi-Kotkowskiego, który wręczył mu poseł Roman Nowicki, mówiąc[7]:

Za szlachetne i piękne życie, za serce oddane ziemi przasnyskiej, za książki przywracające pamięć o martyrologii mieszkańców Przasnysza i okolic.Podpisujemy się pod tymi słowami i dodajemy ogromne dziękuję.

Zmarł 26 grudnia 2009 r. Miał 88 lat, został pochowany 28 grudnia 2009 r. na cmentarzu w Przasnyszu, spoczął obok swojej żony[7].

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Aleksander Drwęcki
Był nauczycielem w tej szkole
Główne wejście do Szkoły

Ważniejsze publikacje[edytuj | edytuj kod]

Dokumentował przez wiele lat dzieje najnowsze Przasnysza i okolic, zgromadził ogromną ilość relacji i archiwaliów dotyczących ruchu oporu i oświaty w Przasnyskiem. Zasłużył się również w dziele upamiętniania miejsc walk i męczeństwa. Był autorem lub współautorem kilkunastu książek oraz kilkudziesięciu artykułów prasowych zamieszczanych m.in. w „Tygodniku Ostrołęckim” i „Ziemi Przasnyskiej”. Kilka prac opublikował w „Zeszytach Naukowych” Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego, którego był członkiem od chwili założenia[8]. Ważniejsze jego publikacje:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Z kart historii [online], Szkoła Podstawowa Nr 1 z Oddziałami Integracyjnymi im. Kawalerów Orderu Uśmiechu [dostęp 2020-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-06] (pol.).
  2. Drwęcki 1998 ↓, s. 75-76.
  3. a b c "Przaśnik" dla Aleksandra Drwęckiego [online], Tygodnik Ostrołęcki [dostęp 2020-06-11] (pol.).
  4. Drwęcki 1998 ↓, s. 150.
  5. Miasto Przasnysz upamiętniło Krystynę Grotkowską i Aleksandra Drwęckiego [online], Info Przasnysz [dostęp 2020-06-11] (pol.).
  6. Borkowski 2004 ↓, s. 108.
  7. a b Zmarł Aleksander Drwęcki [online], Tygodnik Ostrołęcki [dostęp 2020-06-06] (pol.).
  8. Zmarł Aleksander Drwęcki [online], ePrzasnysz [dostęp 2020-06-06] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Edward Drwęcki: Monografia Publicznej Szkoły Podstawowej nr 1 w Przasnyszu 1918–1998. Przasnysz: Publiczna Szkoła Podstawowa nr 1 w Przasnyszu, Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe im. Adama Chętnika, 1998. ISBN 83-86122-36-6.
  • Alfred Borkowski: Przasnyskie portrety. Część pierwsza. Przasnysz: 2004. ISBN 83-89408-06-6.