Aleksander Pajewski

Aleksander Pajewski
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	5 stycznia 1879 ; Suwałki
Data i miejsce śmierci	1 września 1926 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1898–1926
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska
Jednostki	Ministerstwo Spraw Wojskowych; Inspektorat Armii Nr V; Departament Kawalerii
Stanowiska	szef Departamentu Koni; inspektor jazdy; szef departamentu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; powstanie wielkopolskie; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Aleksander Pajewski (ur. 5 stycznia 1879 w Suwałkach, zm. 1 września 1926 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Aleksander Pajewski urodził się 5 stycznia 1879 roku w Suwałkach, w rodzinie Aleksandra, oficera armii rosyjskiej, i Kazimiery z Kwiatkowskich^[1]. Kurs oficerski ukończył w Szkolnym Szwadronie Kawalerii w Jelizawietgradzie (obecnie Kropywnycki na Ukrainie)^[2]. Od 1898 pełnił służbę w 6 pułku dragonów, a od 1907 w 2 Pawłogradzkim pułku huzarów gwardii. Od 27 listopada 1917 do 21 maja 1918 pełnił służbę w I Korpusie Polskim w Rosji.

W listopadzie 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego, a na początku następnego roku został przydzielony do organizującej się Armii Wielkopolskiej. 31 stycznia 1919 został zatwierdzony przez generała porucznika Józefa Dowbor-Muśnickiego na stanowisku dowódcy 1 pułku Ułanów Wielkopolskich^[3] (późniejszy 15 pułk Ułanów Poznańskich). 4 marca 1919 objął dowództwo Brygady Jazdy Wielkopolskiej. 4 marca 1920 został powołany na stanowisko szefa Departamentu IV Koni Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 25 września 1921 roku został inspektorem jazdy przy Inspektoracie Armii Nr V we Lwowie^[4].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 58. lokatą w korpusie generałów^[5]. 1 czerwca 1924 roku został mianowany szefem Departamentu II Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie^[6].

W czasie przewrotu majowego 1926 roku opowiedział się po stronie władz legalnych^[7].

Zmarł 1 września 1926 roku w Warszawie. Pochowany 4 września 1926 roku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[8]^[9].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[10]
Krzyż Walecznych - dwukrotnie
Oficer Legii Honorowej
Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Stawecki 1994 ↓, s. 240.
↑ W 1902 roku Szkolny Szwadron Kawalerii został przeformowany w Jelizawietgradzką Szkołę Kawalerii. W latach 1896-1904 komendantem szkoły był pułkownik Aleksander Samsonow.
↑ Rozkaz dzienny Nr 27 głównodowodzącego Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim z dnia 31 stycznia 1919 roku.
↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 39 z 29 października 1921 roku, s. 1452.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 16.
↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 53 z 5 czerwca 1924 roku, s. 309.
↑ Stanisław Haller, Wypadki warszawskie od 12 do 15 maja 1926 r., Kraków 1926, s. 23.
↑ Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 141.
↑ Pogrzeb ś.p. gen. Pajewskiego, „Polska Zbrojna” Nr 244 z 5 września 1926 roku, s. 4.
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 19.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Aleksander Pajewski, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2021-12-14].

[CITEREFStawecki1994240-1] Stawecki 1994 ↓, s. 240.

[2] W 1902 roku Szkolny Szwadron Kawalerii został przeformowany w Jelizawietgradzką Szkołę Kawalerii. W latach 1896-1904 komendantem szkoły był pułkownik Aleksander Samsonow.

[3] Rozkaz dzienny Nr 27 głównodowodzącego Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim z dnia 31 stycznia 1919 roku.

[CITEREFDziennik_Personalny_MSWojsk.Nr_39_z_29_października_1921_roku,_s._1452-4] Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 39 z 29 października 1921 roku, s. 1452.

[CITEREFLista_starszeństwa192216-5] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 16.

[CITEREFDziennik_Personalny_MSWojsk.Nr_53_z_5_czerwca_1924_roku,_s._309-6] Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 53 z 5 czerwca 1924 roku, s. 309.

[7] Stanisław Haller, Wypadki warszawskie od 12 do 15 maja 1926 r., Kraków 1926, s. 23.

[CITEREFKryska-KarskiŻurakowski1991141-8] Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 141.

[9] Pogrzeb ś.p. gen. Pajewskiego, „Polska Zbrojna” Nr 244 z 5 września 1926 roku, s. 4.

[10] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 19.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]