Szczepan Twardoch
| ||
 Szczepan Twardoch (2012) | ||
| Data i miejsce urodzenia | 23 grudnia 1979 Żernica | |
| Dziedzina sztuki | literatura piękna | |
| Ważne dzieła | ||
| Nagrody | ||
|
Paszport „Polityki” (2012) Nagroda Fundacji im. Kościelskich (2015) | ||
| Strona internetowa | ||
Szczepan Twardoch (ur. 23 grudnia 1979 w Żernicy[1]) – polski pisarz i publicysta.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył socjologię na Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach.
Publikował w „Życiu”, „Opcjach”, „Frondzie”, „44/Czterdzieści i Cztery”, „Nowej Gazecie Śląskiej”, „Arcanach”, „Gazecie Wyborczej” i „Rzeczpospolitej” jako niezależny publicysta. Był redaktorem działu literackiego dwumiesięcznika „Christianitas”. Felietonista „Polityki” oraz „Wysokich Obcasów Extra”.
Jego opowiadanie Obłęd rotmistrza von Egern nominowane było do nagrody Nautilus za rok 2003 i zajęło w głosowaniu 4. miejsce. Opowiadanie pod tytułem Rondo zdobyło Nautilusa za najlepsze opowiadanie roku 2006. Za Epifanię wikarego Trzaski otrzymał zaś Srebrne Wyróżnienie Nagrody Literackiej im. Jerzego Żuławskiego w 2008. W 2010 ukazał się francuski przekład jego powieści Przemienienie (Transfiguration). Za zbiór opowiadań Tak jest dobrze został nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2012[2]. W 2013 został laureatem Paszportu Polityki za rok 2012 w kategorii literatura. Nagrodę otrzymał za powieść Morfina[3] – powieść ta była w finale Nagrody Literackiej Nike 2013[4] oraz otrzymała nominację do Nagrody Literackiej Gdynia 2013[5] i nominację do Prix du Livre Européen / European Book Prize 2015[6] . W 2014 wyszła kolejna jego książka – Drach[7], która znalazła się w finale Nagrody Literackiej Nike 2015[8] i zdobyła niemiecką nagrodę literacką Brücke Berlin 2016[9]. W 2015 został laureatem Nagrody Fundacji im. Kościelskich. W kwietniu 2017 otrzymał główną nagrodę w plebiscycie „O!Lśnienia 2016” w kategorii „Literatura”, organizowanym przez Onet.pl[10]. W 2017 był nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii proza za powieść Król[11]. W 2019 został laureatem Nagrody im. Samuela Bogumiła Lindego[12]. Zdjęcia do serialu Canal+ opartego na powieści Król zostały zakończone w październiku 2019 roku[13].
Szczepan Twardoch jest Ślązakiem[14], mieszka w Pilchowicach.
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Powieści[edytuj | edytuj kod]
- Sternberg, superNOWA 2007
- Epifania wikarego Trzaski, Wydawnictwo Dolnośląskie 2007
- Przemienienie, Wydawnictwo Dębogóra 2008
- Zimne wybrzeża, Wydawnictwo Dolnośląskie 2009
- Wieczny Grunwald, powieść zza końca czasów, Narodowe Centrum Kultury 2010
- Morfina, Wydawnictwo Literackie 2012
- Drach, Wydawnictwo Literackie 2014
- Król, Wydawnictwo Literackie 2016
- Królestwo, Wydawnictwo Literackie 2018
- Pokora, Wydawnictwo Literackie 2020[15]
Zbiory opowiadań[edytuj | edytuj kod]
- Obłęd rotmistrza von Egern, Fabryka Słów 2005
- Prawem wilka, superNOWA 2008
- Tak jest dobrze, Powergraph 2011
- Ballada o pewnej panience, Wydawnictwo Literackie 2017
Dzienniki, eseistyka, poradniki[edytuj | edytuj kod]
- Zabawy z bronią, Wydawnictwo Dębogóra 2009
- Wyznania prowincjusza, Fronda 2010
- Sztuka życia dla mężczyzn, Świat Książki 2013, współautor: Przemysław Bociąga[16]
- Wieloryby i ćmy, Wydawnictwo Literackie 2015
- Lepiej byś tam umarł, Wydawnictwo W.A.B. 2017, współautor: Mamed Khalidov
- Jak nie zostałem poetą, Wydawnictwo Literackie 2019
Opowiadania[edytuj | edytuj kod]
- Obłęd rotmistrza von Egern, „Science Fiction”, 23
- Gmina, „Science Fiction”, 30
- Cud domu brandenburskiego, „Nowa Fantastyka”, czerwiec 2004
- Historia prowincjonalna, opowiadanie w antologii Małodobry
- Królewskie pytanie, „Fahrenheit”, styczeń-luty 2005
- Quitzlalope, „Nowa Fantastyka”, marzec 2005
- Stille Nacht, opowiadanie w antologii Deszcze Niespokojne
- Exodus, FA-art, styczeń-luty 2006
- Rondo na maszynę do pisania, papier i ołówek, SFFH 12/2006
- Żywot i śmierć św. Felicjana, Fantastyka – wydanie specjalne zima 2006
- Dwie przemiany Włodzimierza Kurczyka, „Nowa Fantastyka”, czerwiec 2009
- Pola, „44/Czterdzieści i Cztery”, 2010
- Tak jest dobrze, Nowa Fantastyka, marzec 2011
- Fade to Black, opowiadanie w antologii Pożądanie
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Szczepan Twardoch. culture.pl. [dostęp 2016-12-17].
- ↑ Nominowani 2012 | Nagroda Literacka Gdynia, nagrodaliterackagdynia.pl [dostęp 2015-12-02].
- ↑ Magda Kryjak, Literatura: Szczepan Twardoch, www.polityka.pl, 15 stycznia 2013 [dostęp 2020-06-21] (pol.).
- ↑ Nike 2013. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-06].
- ↑ Nominowani 2013 - Nagroda Literacka Gdynia, nagrodaliterackagdynia.pl [dostęp 2015-12-07].
- ↑ Polscy autorzy nominowani do Prix du Livre Européen / Wydarzenia / Instytut Książki. instytutksiazki.pl. [dostęp 2015-07-19].
- ↑ Jakub Nikodem: Szczepan Twardoch, „Drach”. culture.pl, 2015-01-07. [dostęp 2015-04-01].
- ↑ Znamy finalistów Nike 2015. culture.pl. [dostęp 2015-09-13].
- ↑ Drach nagrodzony!, instytutksiazki.pl, 14 lipca 2016 [dostęp 2016-07-15].
- ↑ O!Lśnienia 2016: Szczepan Twardoch odebrał nagrodę główną. onet.pl, 11 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-11].
- ↑ Nominowani 2017. Nagroda Literacka Gdynia, nagrodaliterackagdynia.pl [dostęp 2018-05-02] (pol.).
- ↑ Szczepan Twardoch laureatem polsko-niemieckiej nagrody literackiej. instytutksiazki.pl, 25 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-29].
- ↑ "Król". Koniec zdjęć do najbardziej oczekiwanego serialu CANAL+ z gwiazdorską obsadą - Telemagazyn.pl, www.telemagazyn.pl [dostęp 2019-10-02] (pol.).
- ↑ Juliusz Kurkiewicz: W niedzielę poznamy laureata Nike 2013. Czytelnicy już wybrali – „Morfinę”. wyborcza.pl, 2013-10-05. [dostęp 2013-10-06].
- ↑ Wydawnictwo Literackie, Pokora, www.wydawnictwoliterackie.pl [dostęp 2020-06-21].
- ↑ Smakoluby. newsweek.pl. [dostęp 2017-0712].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| ||||||||||
- Absolwenci Uniwersytetu Śląskiego
- Laureaci Nagrody Fundacji im. Kościelskich
- Laureaci Paszportu Polityki
- Ludzie związani ze Śląskiem
- Pisarze związani z Katowicami
- Polscy autorzy fantastyki
- Polscy pisarze współcześni
- Polscy socjolodzy
- Urodzeni w 1979
- Laureaci Nagrody im. ks. Augustina Weltzla „Górnośląski Tacyt”