Alfa Delphini
| α Del | |||||||||||||||||||||
 Położenie w gwiazdozbiorze | |||||||||||||||||||||
| Dane obserwacyjne (J2000) | |||||||||||||||||||||
| Gwiazdozbiór | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Rektascensja |
20h 39m 38,287s | ||||||||||||||||||||
| Deklinacja |
+15° 54′ 43,46″ | ||||||||||||||||||||
| Paralaksa (π) | |||||||||||||||||||||
| Odległość | |||||||||||||||||||||
| Wielkość obserwowana |
+3,800 ± 0,009m | ||||||||||||||||||||
| Charakterystyka fizyczna | |||||||||||||||||||||
| Rodzaj gwiazdy |
podolbrzym (?) / karzeł | ||||||||||||||||||||
| Typ widmowy | |||||||||||||||||||||
| Masa |
5,8 M☉ | ||||||||||||||||||||
| Wielkość absolutna |
14,92 / 15,37m | ||||||||||||||||||||
| Jasność | |||||||||||||||||||||
| Prędkość obrotu |
A: 160 km/s | ||||||||||||||||||||
| Temperatura |
11 000 K | ||||||||||||||||||||
| Charakterystyka orbitalna | |||||||||||||||||||||
| Krąży wokół |
środka masy | ||||||||||||||||||||
| Półoś wielka |
12 au | ||||||||||||||||||||
| Okres orbitalny |
17 a | ||||||||||||||||||||
| Alternatywne oznaczenia | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Alfa Delphini (α Del, Sualocin) – druga co do jasności gwiazda w gwiazdozbiorze Delfina. Jest ona odległa od Słońca o ok. 254 lata świetlne.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Nazwa Sualocin powstała w wyniku żartu astronoma włoskiego Niccolò Cacciatore, który nazwał tę gwiazdę łacińską wersją swego imienia (Nicolaus), czytaną wspak[2][3]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2016 roku formalnie zatwierdziła użycie tej nazwy dla określenia głównego składnika systemu[4].
Właściwości fizyczne[edytuj | edytuj kod]
Sualocin to gwiazda podwójna, złożona z jasnej gwiazdy typu widmowego B, której towarzyszem jest mniej więcej dziesięciokrotnie słabsza gwiazda typu A. Słabszy składnik przypomina Syriusza. Ze względu na szybsze tempo ewolucji jaśniejszego składnika, w dalszej przyszłości stanie się on białym karłem, co sprawi, że układ ten stanie się bardzo podobny do współcześnie obserwowanego układu Syriusza[2].
Masa tego układu to ok. 5,8 masy Słońca, z czego większość (>3 M☉) zawiera jaśniejszy składnik. Gwiazdy obiegają wspólny środek masy co 17 lat[2].
Układowi temu na niebie towarzyszy pięć innych gwiazd, tworząc gwiazdę wizualnie wielokrotną; gwiazdy te zyskały oznaczenia od α Del A do α Del G. Jedynie składniki A i G, opisane powyżej, są fizycznie związane, pozostałe są jedynie optycznie blisko[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Beta Delphini
- lista gwiazd w gwiazdozbiorze Delfina
- lista najjaśniejszych gwiazd w poszczególnych gwiazdozbiorach
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alfa Delphini w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ a b c d e Jim Kaler: Sualocin (Alpha Delphini). [w:] STARS [on-line]. [dostęp 2015-03-24].
- ↑ John Scalzi: The Rough Guide to the Universe. 2003, s. 284. ISBN 1-85828-939-4.
- ↑ Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2018-08-10. [dostęp 2018-12-03].
- ↑ Kamil Złoczewski: Kosmos. T. 73. Poznań: Amermedia, 2013, s. 21. ISBN 978-83-252-2006-8.