Przejdź do zawartości

Alfa Delphini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfa Delphini A/G
α Del
Ilustracja
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Delfin

Rektascensja

20h 39m 38,287s

Deklinacja

+15° 54′ 43,46″

Paralaksa (π)

12,85 ± 0,44 mas

Odległość

253,8 ± 9,4 ly
77,8 ± 2,6 pc

Wielkość obserwowana

+3,800 ± 0,009m

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

podolbrzym (?) / karzeł

Typ widmowy

B9 IV[1] / A[2]

Masa

5,8 M

Wielkość absolutna

14,92 / 15,37m

Jasność

175 / ~20 L[2]

Prędkość obrotu

A: 160 km/s

Temperatura

11 000 K

Charakterystyka orbitalna
Krąży wokół

środka masy

Półoś wielka

12 au

Okres orbitalny

17 a

Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 9 Delphini
2MASS: J203938.34+155443.5
Bonner Durchmusterung: BD +15 4222
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 774
Boss General Catalogue: GC 28780
Katalog Henry’ego Drapera: HD 196867
Katalog Hipparcosa: HIP 101958
Katalog jasnych gwiazd: HR 7906
SAO Star Catalog: SAO 106357
CCDM J20396+1555AG,
IRAS F20373+1544

Alfa Delphini (α Del, Sualocin) – druga co do jasności gwiazda w gwiazdozbiorze Delfina. Jest ona odległa od Słońca o ok. 254 lata świetlne.

Nazwa Sualocin powstała w wyniku żartu astronoma włoskiego Niccolò Cacciatore, który nazwał tę gwiazdę łacińską wersją swego imienia (Nicolaus), czytaną wspak[2][3]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2016 roku formalnie zatwierdziła użycie tej nazwy dla określenia głównego składnika systemu[4].

Właściwości fizyczne

[edytuj | edytuj kod]

Sualocin to gwiazda podwójna, złożona z jasnej gwiazdy typu widmowego B, której towarzyszem jest mniej więcej dziesięciokrotnie słabsza gwiazda typu A. Słabszy składnik przypomina Syriusza. Ze względu na szybsze tempo ewolucji jaśniejszego składnika, w dalszej przyszłości stanie się on białym karłem, co sprawi, że układ ten stanie się bardzo podobny do współcześnie obserwowanego układu Syriusza[2].

Masa tego układu to ok. 5,8 masy Słońca, z czego większość (>3 M) zawiera jaśniejszy składnik. Gwiazdy obiegają wspólny środek masy co 17 lat[2].

Układowi temu na niebie towarzyszy pięć innych gwiazd, tworząc gwiazdę wizualnie wielokrotną; gwiazdy te zyskały oznaczenia od α Del A do α Del G. Jedynie składniki A i G, opisane powyżej, są fizycznie związane, pozostałe są jedynie optycznie blisko[5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Alfa Delphini w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e Jim Kaler: Sualocin (Alpha Delphini). [w:] STARS [on-line]. [dostęp 2015-03-24].
  3. John Scalzi: The Rough Guide to the Universe. 2003, s. 284. ISBN 1-85828-939-4.
  4. Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2018-08-10. [dostęp 2018-12-03].
  5. Kamil Złoczewski: Kosmos. T. 73. Poznań: Amermedia, 2013, s. 21. ISBN 978-83-252-2006-8.