Alfred Mendelsohn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfred Mendelsohn
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1910
Bukareszt

Pochodzenie

rumuńskie

Data i miejsce śmierci

9 maja 1966
Bukareszt

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Alfred Mendelsohn (ur. 17 lutego 1910 w Bukareszcie, zm. 9 maja 1966 tamże[1][2][3]) – rumuński kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1927–1931 studiował w Akademie für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu u Franza Schmidta i Josepha Marxa (kompozycja) oraz Egona Wellesza i Roberta Lacha (historia muzyki)[1][2][3]. Od 1931 do 1932 roku był uczniem Mihaila Jory w Konserwatorium Bukareszteńskim[1][2][3]. Od 1932 do 1936 wykładał harmonię w konserwatorium im. Egizio Massiniego w Bukareszcie, następnie od 1936 do 1940 roku był dyrektorem tej uczelni[2]. Od 1946 do 1955 roku pełnił funkcję dyrektora muzycznego Opery Narodowej w Bukareszcie[2][3]. W latach 1949–1966 wykładał kontrapunkt i kompozycję w Konserwatorium Bukareszteńskim[1][3]. Był członkiem jury IV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (1949)[4].

Był sekretarzem (1946–1949 i 1954–1963) oraz wiceprzewodniczącym (1963–1966) związku kompozytorów rumuńskich[1]. W 1946 roku otrzymał nagrodę im. Enescu[1][2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

W początkowym okresie swojej twórczości pozostawał pod wpływem niemieckiej muzyki późnoromantycznej[1][3]. Po 1945 roku dążył do stworzenia nowego stylu narodowego, sporadycznie sięgając jednak po materiał folklorystyczny, przejawiając skłonność do polifonii i dużych form dramatycznych[1]. W utworach wokalno-instrumentalnych eksponował tematykę narodową i rewolucyjną, dążąc do monumentalizmu formy[1]. Pod koniec życia zaczął czerpać z niektórych nowszych środków stylistycznych, nie wykraczając jednak poza tradycyjne formy[1][3].

Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Suită concertantă în stil clasic na skrzypce i smyczki (1938, zrewid. 1961)
  • Divertisment na flet i smyczki (1938)
  • Rapsodie (1940)
  • Suită na orkiestrę kameralną (1940)
  • Suită comemorativă na smyczki (1943)
  • 9 symfonii (I Întainte 1944, II Veritas 1947, III Reconstrucția 1949, IV Apelul păcil 1951, V 1953, VI 1955, VII 1960, VIII 1963, IX koncertująca na organy i orkiestrę 1964)
  • 2 koncerty fortepianowe (I 1945, II 1949)
  • Sinfonieta (1946)
  • 2 koncerty wiolonczelowe (I 1950, II 1962)
  • Prăbușirea Doftanei (1950)
  • 3 koncerty skrzypcowe (I 1950–1954, II 1957, III 1963)
  • Flori pentru Nikos Beloiannis (1953)
  • Eliberare (1954)
  • Va înflori acel arminden (1956)
  • Concerto grosso na kwartet smyczkowy i orkiestrę smyczkową (1956)
  • Concertino na harfę i smyczki (1956)
  • Concertino na skrzypce i smyczki (1957)
  • Divertisment na róg i smyczki (1957)
  • Koncert na organy i smyczki (1958–1959)
  • Koncert fortepianowy (1959)
  • Schițe dobrogene (1960–1961)
  • Symfonia kameralna 2 orkiestry smyczkowe i perkusję (1961)
  • Concertino in stil clasic na 2 skrzypiec i smyczki (1961)
  • Koncert na 2 skrzypiec i orkiestrę (1962)
  • 6 Schițe (1963)
  • Koncert na tubę i orkiestrę (1963)
  • Koncert na orkiestrę (1965)
  • Koncert na altówkę i orkiestrę (1965)
  • Epitaf (1965)

Utwory kameralne

  • 10 kwartetów smyczkowych (I 1930, II 1930, III 1953, IV 1954, V 1955, VI 1955, VII 1955–1956, VIII 1958, IX 1959–1961, X 1964)
  • 4 utwory na klarnet i fortepian (1952)
  • Kwintet fortepianowy (1953)
  • Sekstet smyczkowy (1956)
  • 4 utwory na wiolonczelę i fortepian (1959)
  • 2 tria fortepianowe (I 1957, II 1960)
  • 3 sonaty skrzypcowe (I 1957, II 1957, III 1957)
  • Sonata brevis na skrzypce i organy (1960)
  • Preludii în stil clasic na skrzypce (1962)
  • Oktet na 8 wiolonczel (1963)
  • Variatiumi rapsodice na wiolonczelę i fortepian (1963)
  • Sonata na wiolonczelę solo (1965)

Utwory fortepianowe

  • Sonata (1947)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Cantata Bucureștiului na recytatora, chór i orkiestrę (1953)
  • oratorium Horia na solistów i orkiestrę (1954–1956)
  • oratorium 1907 na solistów, chór i orkiestrę (1956)
  • kantata Glasul lui Lenin na chór i orkiestrę (1957)
  • kantata symfoniczna Sub cerul de vară na solistów, 2 recytatorów, chór i orkiestrę (1959)
  • oratorium Pentru Marele Octombrie na solistów, chór i orkiestrę (1960)

Utwory sceniczne

  • dramat symfoniczny Imnul iubirii (1946)
  • balet Harap-Alb (1948, wyst. Bukareszt 1949)
  • dramat liryczny Meșterul Manole (1949)
  • poemat choreograficzny Călin (1956, wyst. Bukareszt 1957)
  • operetka Anton Pann (1961)
  • opera Michelangelo (1964, wyst. Timișoara 1968)
  • scena liryczna Spinoza (1966)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 169. ISBN 83-224-0656-8.
  2. ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2396. ISBN 0-02-865529-X.
  3. ↑ a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 573. ISBN 0-674-37299-9.
  4. ↑ Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 142. ISBN 83-910515-1-X.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alfred_Mendelsohn&oldid=73324186”