Alkajos z Mityleny
Alkajos z Mityleny (stgr. Ἀλκαῖος, zlat. Alceusz, ur. ok. 620 p.n.e., zm. ok. 550 p.n.e.) − poeta starożytnej Grecji, znany jako autor poezji miłosnej.
Alkajos podobnie jak Safona pochodził z miejscowości Mitylena na wyspie Lesbos. Twórczość Alkajosa opracowana przez uczonych aleksandryjskich w X księgach obejmowała hymny, pieśni biesiadne (sympotyczne), pieśni miłosne, wojenne i rewolucyjne. Zachowało się z nich około 150 fragmentów. W utworach swoich Alkajos przedstawia walkę polityczną, ostrzega przed tyranami, a przede wszystkim sławi miłość i wino jako najlepsze lekarstwa na troski. Alkajos stosuje rozmaite miary wierszowe. Najczęściej posługiwał się strofą, która od jego imienia została nazwana strofą alcejską.
Twórczość Alkajosa jest odzwierciedleniem jego dramatycznej biografii – popierał on supremację tradycyjnej arystokracji, a nie tyranię. W dzieciństwie jego starszy brat razem z innym arystokratą, Pittakosem, przyczynił się do obalenia miejscowego tyrana. Alkajos walczył także pod dowództwem Pittakosa w powstaniu mieszkańców Mityleny przeciwko ateńskim osadnikom. Porzucenie przez niego tarczy podczas ucieczki stało się tematem jednego z utworów. Alkajos udał się na wygnanie, kiedy władzę na Mitylenie przejął kolejny tyran. Gdy po śmierci władcy wrócił do domu, okazało się, że tym razem władzę w mieście przejął Pittakos. Poeta po raz kolejny musiał uciekać z ojczyzny, a znienawidzony Pittakos stał się bohaterem jego utworów jako zdrajca niskiego rodu. Poezja Alkajosa wyraża jego gorycz z powodu wykluczenia z życia politycznego. Poeta, będąc na wygnaniu, wyruszył w końcu do Egiptu jako najemny żołnierz. Planował również atak na Mitylenę i pozbawienie władzy Pittakosa.
