Alof de Wignacourt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fra′ Alof de Wignacourt
Ilustracja
54. Wielki mistrz Zakonu Maltańskiego
Okres

od 10 lutego 1601
do 14 września 1622

Poprzednik

Martin Garzes

Następca

Luis Mendez de Vasconcellos

Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia

1547
Francja

Data i miejsce śmierci

14 września 1622
Valletta

Alof de Wignacourt (ur. 1547, zm. 14 września 1622[1]) – od 10 lutego 1601 do śmierci był 54. wielkim mistrzem zakonu joannitów. Alof de Wignacourt urodził się we Francji, do zakonu joannitów wstąpił w 1564 roku, a rok później brał udział w obronie Malty w czasie wielkiego oblężenia.

W 1607 przybył na Maltę Caravaggio. U malarza zamówiono portret Alofa de Wignacourta. Dzieło tak bardzo spodobało się wielkiemu mistrzowi, że u artysty zamówiono obraz Ścięcie św. Jana Chrziciela.

W 1609 wielki mistrz rozpoczął fortyfikowanie wybrzeża Malty budując wieżę strażniczą w San Pawl il-Baħar. W latach 16101615 z jego rozkazu zbudowano akwedukt dostarczający wodę Valletty z okolic Mdiny rozwiązując w ten sposób problem zaopatrzenia miasta w wodę. Akwedukt przechodził m. in przez miejscowości Attard[2], Balzan[3], Birkirkara[4], Santa Venera[5].

Na wniosek Radziwiłłów zatwierdził powstanie nowej komandorii w Stołowiczach.

Ozdobna zbroja Alofa de Wignacourta zachowała się w zbrojowni wielkich mistrzów w Valletcie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. The Knights of Malta, Alof De Wignacourt : 1601-1622. San Andrea School. [dostęp 2014-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-08)]. (ang.).
  2. Wignacourt Aqueduct, Attard. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-21]. (ang.).
  3. Wignacourt Aqueduct, Balzan. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-26]. (ang.).
  4. Wignacourt Aqueduct, Birkirkara. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-26]. (ang.).
  5. Wignacourt Aqueduct, Santa Venera. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-26]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Historia małych krajów Europy, Wrocław-Warszawa-Kraków 2007.