Ambasada Bułgarii w Warszawie
| |
 Pałacyk Dziewulskich w Warszawie, siedziba Ambasady Bułgarii | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia |
1918, 1945 |
| Ambasador | |
| Zatrudnienie |
7+[2] |
| Adres | |
| Al. Ujazdowskie 33-35 00-540 Warszawa | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′30,80″N 21°01′24,51″E/52,225222 21,023475
| |
| Strona internetowa | |
Ambasada Bułgarii w Warszawie (bułg. Посолство на Република България, Полша) – placówka dyplomatyczna Republiki Bułgarii znajdująca się w Warszawie przy Al. Ujazdowskich 33/35.
Ambasador Bułgarii w Warszawie akredytowany jest także w Republice Łotewskiej[3].
Podział organizacyjny[edytuj | edytuj kod]
W skład przedstawicielstwa wchodzą:
- Biuro Attaché Wojskowego
- Biuro Radcy Handlowego
- Bułgarski Instytut Kultury (bułg. Българският културен институт)
Historia stosunków dyplomatycznych oraz siedziby[edytuj | edytuj kod]
W okresie międzywojennym[edytuj | edytuj kod]
Stosunki dyplomatyczne pomiędzy Bułgarią i Polską nawiązano w 1918. Pierwsze przedstawicielstwo tego kraju w Warszawie otwarto w 1919. Np. w latach 1923[4]-1925 funkcjonowało poselstwo w hotelu Bristol przy ul. Krakowskie Przedmieście 42-44, następnie w kamienicy Elbina przy ul. Świętokrzyskiej 35 (1925-1927), w pałacyku Karnickich w Al. Ujazdowskich 39 (1927-1937) i pałacyku Dziewulskich w Al. Ujazdowskich 33 (1938-1939). Poselstwo zlikwidowano w 1941.
W okresie Wojny polsko-bolszewickiej, w sytuacji zagrożenia zajęcia Warszawy, personel poselstwa był ewakuowany okresowo (od początku sierpnia 1920) do Poznania.
Wydział Handlowy mieścił się w al. Frascati 1 (1938).
Bułgaria utrzymywała też konsulaty:
- w Gdańsku: przy Große Wollwebergasse 19 (ob. ul. Tkacka) (1934-1938), Langer Markt 19 (Długi Targ) (1940-1942), w siedzibie filii Deutsche Bank
- we Wrocławiu: w „Hälpausche Villa” przy Vogelweide 186, ob. ul. Mikołaja Kopernika (1924-1927), Westendstraße 3-13, ob. ul. Zachodnia (1927-), Grabschenstraße 269/81, ob. ul. Grabiszyńska, Albrechtstraße 35, ob. ul. Wita Stwosza (1939-1944)
Okres po II wojnie światowej[edytuj | edytuj kod]
Po II wojnie światowej stosunki przywrócono już w 1945. Początkowo poselstwo było zlokalizowane w hotelu Polonia w Al. Jerozolimskich 45 (1945-1946); w 1948 przedstawicielstwu nadano rangę ambasady, a pierwszy ambasador był akredytowany w 1949. Następnie ambasadę ulokowano w willi (proj. Lucjana Korngolda) Zofii Żochowskiej z Wedlów z 1936 przy ul. Słonecznej 15 (1948[5]-1957[6]), w której później lokatorami były ambasady – przez wiele lat Albanii (1961-2003), obecnie Luksemburga (2005-). Od początku lat pięćdziesiątych XX wieku siedzibą ambasady Bułgarii stał się ponownie, użytkowany wcześniej, zakupiony w 1946 od rodziny Dziewulskich pałacyk z 1910 w Al. Ujazdowskich 33-35[7].
Biuro Radcy Handlowego mieściło się w Al. Jerozolimskich 37 (1950[8]-1955[9]), obecnie budynek nie istnieje, przy ul. Nowowawelskiej 111 (1956)[6], któremu później zmieniono adres na al. Armii Ludowej 6 (1957)[6], przez wiele lat w kamienicy Wolskich (arch. Leon Wolski) z około 1911 przy ul. Flory 9 (1964-1991[10]).
Do 1989 przy Ambasadzie funkcjonowała Grupa Operacyjna MSW Bułgarii.
Od 1957 funkcjonował Bułgarski Ośrodek Kultury (Български културен център), któremu później zmieniono nazwę na Ośrodek Kultury i Informacji Bułgarskiej (Български културен и информационен център), i siedziba znajdowała się przy ul. Nowowiejskiej 6[6], ul. Świętokrzyskiej 32 (1964-2001). Po zmianie nazwy na Bułgarski Instytut Kultury (Български културен институт), mieści się w budynku ambasady, w Al. Ujazdowskich 33/35 (2003-).
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Aktualności / Listy uwierzytelniające / Ceremonia złożenia listów uwierzytelniających [online], prezydent.pl [dostęp 2021-05-31] (pol.).
- ↑ Misje dyplomatyczne, urzędy konsularne i organizacje międzynarodowe w Polsce – Ministerstwo Spraw Zagranicznych – Portal Gov.pl [online], www.gov.pl [dostęp 2019-12-13] (pol.).
- ↑ THE DIPLOMATIC LIST. MSZ Łotwy. [dostęp 2019-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-24)]. (ang.).
- ↑ Liste du corps diplomatique à Varsovie en Juillet 1923.
- ↑ Liste du Corps Diplomatique à Varsovie 1948.
- ↑ a b c d Spis telefonów w m. st. Warszawy i województwa warszawskiego: rok 1957/58.
- ↑ Tadeusz S. Jaroszewski: Księga pałaców Warszawy, Wydawnictwo Interpress Warszawa 1985, s. 37, ISBN 83-223-2047-7.
- ↑ Spis telefonów Warszawskiego Okręgu Poczty i Telekomunikacji na rok 1950.
- ↑ Spis telefonów województwa warszawskiego i m. st. Warszawy: rok 1955/56.
- ↑ Oficjalna książka telefoniczna firm i instytucji Warszawy oraz województwa warszawskiego rok 1991.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Karol Romer: Zagraniczny korpus dyplomatyczny w Polsce, [w:] Dziesięciolecie Polski Odrodzonej 1918-1928, IKC, Kraków/Warszawa 1928, s. 249–260
- Romuald Gelles: Konsulaty we Wrocławiu wczoraj i dziś, Wydawnictwo TW „Wratislavia”, Wrocław 1996, s. 192, ISBN 83-86221-07-0.
- Stosunki dyplomatyczne Polski. Informator. Tom I. Europa 1918-2006, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Archiwum/Wydawnictwo Askon, Warszawa 2007, s. 584, ISBN 978-83-7452-019-5.
- Andrzej Lek: Korpus dyplomatyczny w Polonia Palace, 17 lipca 2013, [w:] [1]