Hotel Bristol

Hotel Bristol w Warszawie
nr rej. 698 z 1.07.1965
Hotel Bristol
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Adres	ul. Krakowskie Przedmieście 42-44
Typ budynku	hotel
Styl architektoniczny	neorenesans, secesyjny wystrój wnętrz
Architekt	Władysław Marconi na podstawie proj. Tadeusza Stryjeńskiego i Franciszka Mączyńskiego
Inwestor	Towarzystwo Akcyjne Budowy i Prowadzenia Hotelów
Kondygnacje	7
Rozpoczęcie budowy	1898
Ukończenie budowy	1901
Ważniejsze przebudowy	1981-1993, 2005 (remont elewacji)
Pierwszy właściciel	Towarzystwo Akcyjne Budowy i Prowadzenia Hotelów
Kolejni właściciele	Bank Cukrownictwa (1928-1948), m. Warszawa (1947-1952), Orbis (1952-1977), Uniwersytet Warszawski (1977-1981), Orbis (1981-2011)
Obecny właściciel	Rosmarinum Investments (2011-)
Położenie na mapie Warszawy Hotel Bristol w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Hotel Bristol w Warszawie
Położenie na mapie Polski Hotel Bristol w Warszawie
52°14′31,69″N 21°00′56,47″E
Strona internetowa

Hotel Bristol – pięciogwiazdkowy hotel w Warszawie znajdujący się przy ul. Krakowskie Przedmieście 42/44, położony w sąsiedztwie Pałacu Prezydenckiego. Jest najdroższym i najstarszym działającym hotelem w Warszawie.

Mieszczą się w nim m.in. dwie restauracje, dwie sale bankietowe, centrum biznesu (10 sal), biblioteka, basen, solarium, sauna, łaźnia parowa oraz siłownia. Część wnętrz posiada secesyjną dekorację.

Historia

Hotel Bristol ok. 1901

Hotel Bristol w perspektywie Krakowskiego Przedmieścia (1910)

Józef Piłsudski w Hotelu Bristol oznajmił, że wycofuje się z życia politycznego (lipiec 1923)

Wieczorna iluminacja Hotelu Bristol

Fasada budynku od strony ul. Krakowskie Przedmieście

Lobby hotelu

Sala Malinowa

Tabliczki z nazwiskami najsłynniejszych gości w holu hotelu

Pierwotnie w miejscu hotelu (druga połowa XIX wieku) znajdował się pałac Tarnowskich, gdzie mieściły się instytucje publiczne. W 1895 nieruchomość została kupiona przez spółkę: Ignacy Paderewski, Stanisław Roszkowski i Edmund Zaremba. W 1895 na fragmencie zakupionego gruntu powstała rotunda, w której prezentowana była Panorama Golgota Jana Styki. W 1898 na pozostałej części placu postanowiono zbudować hotel. Inicjatorem inwestycji był Stanisław Roszkowski. Z powodu braku zagranicznych udziałowców powołano Towarzystwo Akcyjne Budowy i Prowadzenia Hotelów w Warszawie, które miało zająć się budową obiektu. Roszkowski znalazł kilku akcjonariuszy oraz nakłonił Ignacego Paderewskiego do sprzedania spółce placu i nabycia akcji.

Ogłoszono konkurs na projekt hotelu, na który wpłynęło 17 prac. W listopadzie 1898 sąd konkursowy (skład: Józef Dziekoński, Kazimierz Loeve, Stefan Schyller) ogłosił wyniki. Laureatami zostali: Tadeusz Stryjeński i Franciszek Mączyński. Zwycięski projekt przedstawiał budynek w stylu secesyjnym. Jednak Towarzystwo Akcyjne Budowy i Prowadzenia Hotelów zdecydowało się na jego przerobienie. Pracę tę zlecono Władysławowi Marconiemu, który zmienił charakter elewacji na neorenesansową, a formę budynku na monumentalną. Secesyjny wystrój wnętrz został zamówiony u Otto Wagnera młodszego.

Fundamenty rozpoczęto kopać w 1898. 22 kwietnia 1899 miało miejsce uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego. Pod koniec 1900 obiekt był w stanie surowym. W drugim kwartale 1901 rozpoczęto prace wykończeniowe. Przy budowie pracowały głównie firmy krajowe i one były także dostawcami materiałów wykończeniowych (głównym wykonawcą była firma budowlana Władysława Czosnowskiego, a budową kierował jego syn Tadeusz).

W listopadzie 1901 miały miejsce uroczystości związane z otwarciem hotelu:

• 16 listopada 1901 - przyjęcie dla pracujących przy budowie hotelu;
• 17 listopada 1901 - poświęcenie pomieszczeń;
• 19 listopada 1901 - uroczyste powitanie pierwszego gościa.

Hotel posiadał elektrownię, centralne ogrzewanie, podwójną wentylację, na piętrach hydranty przeciwpożarowe, drabinę ratunkową oraz ogniotrwałe stropy, ściany działowe i podłogi.

Hotel wyposażony był w 11 wind, z czego jedna była dla gości, a reszta dla pracowników. Kryształowa winda dla gości maksymalnie zabierała 8 osób i poruszała się z prędkością 110 cm/sekundę. Posiadała ona żelazną balustradę wykładaną mosiądzem (zezłomowana w 1969).

W hotelu było zainstalowanych 6 numerów telefonicznych (na 800 w Warszawie).

Do obsługi gości wykorzystywano ośmioosobowe omnibusy elektryczne z silnikiem o mocy 30 KM osiągające prędkość do 20 km/h.

Do dyspozycji gości były pokoje znajdujące się na 4 piętrach hotelu. Na każdym z nich było 50 pokoi. 80 składało się z przedpokoju, sypialni i salonu, a 20 miało łazienkę i WC. 120 pokoi składało się z jednego pomieszczenia ale dzięki drzwiom w amfiladzie można było je łączyć. W apartamentach ustawiono meble z różnych epok. Najbardziej oryginalne wnętrze o wystroju secesyjnym posiadał narożny apartament na I piętrze pod nr 109 (przetrwała jedynie mahoniowa toaletka).

Budowa hotelu przyczyniła się do zmiany wyglądu Krakowskiego Przedmieścia, co zbiegło się też z planami przebudowy i poszerzenia ulicy Karowej. Zlikwidowano stojącą przy wylocie ulicy Karowej bramę w kształcie arkady zwieńczoną rzeźbą Syrenki dłuta Konstantego Hegla, wybudowaną w 1856. Po obu jej stronach znajdowały się zdroje z wodą tłoczoną z Wisły. Prace przy przebudowie ulicy i budowie ślimaka na Karowej zakończone zostały w 1904. Całość prac dekoracyjno-rzeźbiarskich zakończono w 1905 i wiadukt zwieńczyła nowa rzeźba Syreny dłuta Jana Woydygi, początkowo cynkowa, od 1915 z piaskowca.

W początkach swego istnienia hotel przynosił straty. Przyczynił się do tego m.in. dług hipoteczny, który zaciągnięto na cele związane z budową. Dopiero po ok. 10 latach Bristol zaczął przynosić zyski czerpane m.in. z wynajmu pomieszczeń handlowych i usługowych znajdujących się w budynku.

Ceny za wynajem pokoju wahały się od 25 rubli za dobę (apartament na I piętrze) do ok. 8,5 rubla. W kolejnych latach ceny hotelowe zaczęły spadać ze względu na utratę statusu nowości. Zyski czerpano głównie z działalności gastronomicznej.

Okres międzywojenny

Po odzyskaniu niepodległości w hotelu odbywały się m.in. debaty polityczne z udziałem Ignacego Paderewskiego. Następnie Paderewski wycofał się z działalności politycznej, a w związku z tym postanowił sprzedać akcje hotelu i nieruchomości przy ulicy Karowej.

W 1928 właścicielem hotelu został Bank Cukrownictwa, który zdecydował się na przeprowadzenie w budynku gruntownego remontu. W latach 30. XX wieku Bristol był w czołówce najlepszych polskich hoteli.

W 1939 w budynku mieścił się szpital. Podczas okupacji z usług hotelu mogli korzystać tylko Niemcy. Obiekt uległ nieznacznemu zniszczeniu podczas powstania warszawskiego. W niewielkim stopniu uszkodziły go także pożary podczas ofensywy styczniowej.

Okres po II wojnie światowej

Po wojnie został wyremontowany i wznowił działalność w 1945. Był siedzibą wielu instytucji, m.in. Państwowego Zjednoczenia Przemysłu Młyńskiego (1946). 26 września 1947 został zabrany przez miasto ale jego właścicielem do połowy 1948 pozostał Bank Cukrownictwa. W restauracjach hotelu powstała Gospoda Ludowa. Od 1952 Bristol przeszedł pod zarząd Orbisu. Obsługiwał zagranicznych turystów. Hotelowi nadano nowy wystrój w stylu realizmu socjalistycznego. Następnie podjęto starania zmierzające do przeprowadzenia w obiekcie kapitalnego remontu. Jednak nie znaleziono wykonawcy, który sprostałby wymaganiom. W 1973 Bristol stał się hotelem II kategorii. W 1977 premier Piotr Jaroszewicz przekazał budynek Uniwersytetowi Warszawskiemu w celu ulokowania tam biblioteki.

W listopadzie 1981 hotel został zamknięty. Do tego czasu jego kawiarnia pozostawała miejscem spotkań warszawskiej bohemy i elity towarzyskiej. Po wieloletnim remoncie został odrestaurowany i 17 kwietnia 1993 ponownie otwarty. W uroczystości uczestniczyła Margaret Thatcher, która dokonała oficjalnego otwarcia hotelu.

W latach 1998-2013 hotel należał do sieci hotelowej Le Royal Méridien wchodzącej w skład międzynarodowego konsorcjum Starwood Hotels and Resorts.

W styczniu 2013 po zakończonym remoncie wnętrz Hotel Bristol dołączył do jednej z najbardziej prestiżowych sieci hotelowych – The Luxury Collection.

W ciągu swojej wieloletniej historii hotel zasłynął ze znanych gości, bali i przyjęć organizowanych m.in. z takich okazji jak otrzymanie Nagrody Nobla przez Marię Skłodowską-Curie czy sukcesy śpiewaczki operetkowej Lucyny Messal. W latach 30. XX wieku na piątym piętrze swoje atelier miał Wojciech Kossak. Spłacał on zobowiązania finansowe wobec hotelu obrazami, które wisiały w jednej z sal restauracyjnych. Z balkonu Bristolu śpiewał Jan Kiepura.

Hotel siedzibą przedstawicielstw dyplomatycznych

Hotel był wielokrotnie siedzibą szeregu przedstawicielstw dyplomatycznych, m.in.:

• Angielska Misja Morska,
• Poselstwo Finlandii (1919),
• Poselstwo Włoch (1919-1922),
• Poselstwo Hiszpanii (1920),
• Misja Handlowa Norwegii (1920),
• Poselstwo Meksyku (1932, 1948-1949),
• Poselstwo Izraela (1948),
• Poselstwo Brazylii (1948-1949),
• Poselstwo Kanady (1948-1949),
• Ambasada Turcji (1950-1952),
• Poselstwo Austrii (1954),
• Poselstwo Indii (1957-),
• Ambasada Afganistanu (1964),
• Ambasada Kambodży (1971),
• Ambasada Peru (1971).

Pokoje i apartamenty

Obiekt posiada 205 pokoi (w tym 32 apartamenty i 2 pokoje przystosowane dla niepełnosprawnych) wyposażonych m.in. w łazienkę wykładaną marmurem, telewizję, radio, telefon, mini barek, klimatyzację, internet, zestaw do parzenia kawy i herbaty oraz w biurko do pracy. Pokoje rozlokowane są na 6 piętrach budynku (z widokiem na wewnętrzne patio, Pałac Prezydencki, park lub ulicę) w tym 3 piętra przeznaczone są dla osób niepalących.

Hotel posiada pokoje jedno- i dwuosobowe oraz apartamenty, wśród których można wyróżnić następujące rodzaje:

• Junior suites - 75 m²;
• Senior suites - 85 m²;
• Deluxe suites - 90 m²;
• Paderewski suite (posiadający autentyczne wyposażenie) - 100 m².

Lokale gastronomiczne

• Marconi Restaurant - oferuje dania kuchni śródziemnomorskiej, znajduje się tam także patio;
• Sala Malinowa - dawniej restauracja Malinowa oferuje obszerną kartę win (m.in. francuskich i amerykańskich);
• Cafe Bristol - kawiarnia w stylu wiedeńskim;
• Column Bar.

Bibliografia

• Ewa Pustoła-Kozłowska: Hotel Bristol. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1985. ISBN 83-01-05152-3.
• M. Pinińska, J. Puchalska, S. Castoe: Hotel Bristol, Forte Hotel Bristol Limited, Warszawa 2001, 117 s.
• 100 lat tradycji warszawskiego BRISTOLU, [1]

Linki zewnętrzne

• Strona internetowa hotelu