Przejdź do zawartości

Anna-Maja Henriksson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anna-Maja Henriksson
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1964
Jakobstad

Zawód, zajęcie

polityk, prawniczka

Alma Mater

Uniwersytet Helsiński

Stanowisko

minister sprawiedliwości (2011–2015, 2019–2023), minister edukacji (2023–2024)

Partia

Szwedzka Partia Ludowa

Anna-Maja Kristina Henriksson (ur. 7 stycznia 1964 w Jakobstad) – fińska polityk i prawniczka, działaczka mniejszości szwedzkiej, posłanka do Eduskunty, w latach 2011–2015 i 2019–2023 minister sprawiedliwości, od 2023 do 2024 minister edukacji, w latach 2016–2024 przewodnicząca Szwedzkiej Partii Ludowej, deputowana do Parlamentu Europejskiego X kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1987 ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Helsińskim. Trzy lata później uzyskała uprawnienia zawodowe (przy sądzie apelacyjnym w Vaasie). Od 1987 pracowała jako prawnik w sektorze bankowym. Od 2003 do 2004 pełniła funkcję specjalnego doradcy ministra w resorcie finansów.

Zaangażowała się w działalność Szwedzkiej Partii Ludowej. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz pierwszy uzyskała mandat deputowanej do Eduskunty. W 2011, 2015, 2019[1] i 2023[2]ponownie wybierana do parlamentu.

W rządzie Jyrkiego Katainena 22 czerwca 2011 objęła urząd ministra sprawiedliwości. Pozostała na tym stanowisku również w utworzonym w 2014 gabinecie Alexandra Stubba, kończąc urzędowanie 29 maja 2015. 26 maja tego samego roku wybrana na przewodniczącą klubu parlamentarnego RKP[3]. W czerwcu 2016 została nową przewodniczącą Szwedzkiej Partii Ludowej, zastępując Carla Haglunda[4].

6 czerwca 2019 ponownie objęła funkcję ministra sprawiedliwości, wchodząc w skład rządu Anttiego Rinne[5]. Pozostała na tym stanowisku również w powołanym 10 grudnia 2019 gabinecie Sanny Marin[6]. 20 czerwca 2023 w nowo utworzonym rządzie Petteriego Orpa została natomiast ministrem edukacji[7].

W 2024 uzyskała mandat posłanki do Europarlamentu X kadencji[8]. W czerwcu tegoż roku na funkcji przewodniczącego partii zastąpił ją Anders Adlercreutz[9]. W następnym miesiącu odeszła ze stanowiska ministra[10].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest mężatką, ma dwoje dzieci.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Eduskuntavaaleissa 2019 valitut kansanedustajat. eduskunta.fi, 15 kwietnia 2019. [dostęp 2021-10-09]. (fiń.).
  2. Parliamentary Elections 2023: Results: Whole country: Elected. vaalit.fi. [dostęp 2023-04-03]. (ang.).
  3. Anna-Maja Henriksson RKP:n eduskuntaryhmän johtoon. iltalehti.fi, 26 maja 2015. [dostęp 2015-12-27]. (fiń.).
  4. Juhana Rossi: Carl Haglund siirtyy yrityselämään – uusi työnantaja käyttää viestintä­toimistoa, jonka hallituksessa Haglund istuu. hs.fi, 21 czerwca 2016. [dostęp 2016-08-06]. (fiń.).
  5. Government of Prime Minister Rinne appointed. valtioneuvosto.fi, 6 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-06]. (ang.).
  6. Government of Prime Minister Marin appointed. valtioneuvosto.fi, 10 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-10]. (ang.).
  7. Pääministeri Orpon hallitus nimitettiin. valtioneuvosto.fi, 20 czerwca 2023. [dostęp 2023-06-20]. (fiń.).
  8. Joona Aaltonen, Alli Hallonblad, Hanna Mahlamäki: Vaalit olivat nuorten naisten juhla – Tässä ovat Suomen 15 uutta meppiä. hs.fi, 9 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-09]. (fiń.).
  9. Swedish People's Party elects Adlercreutz as new chair after Wickström drops out of race. yle.fi, 16 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-30]. (ang.).
  10. Swedish People's Party reshuffles cabinet ministers. yle.fi, 5 lipca 2024. [dostęp 2024-07-05]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]