Szwedzka Partia Ludowa
| ||
| Lider | Anna-Maja Henriksson | |
| Data założenia | 1906 | |
| Ideologia polityczna | liberalizm | |
| Barwy | żółta i czerwona | |
| Strona internetowa | ||
Szwedzka Partia Ludowa (szw. Svenska folkpartiet, SFP; fiń. Suomen ruotsalainen kansanpuolue, RKP) – fińska partia polityczna o profilu liberalnym i centroprawicowym.
Partia została powołana w 1906[1]. Początkowo w wyborach parlamentarnych uzyskiwała poparcie na poziomu kilkunastu procent. Od początku lat 60. liczba wyborców głosujących na SFP waha się między 4 a 6%[2]. Szwedzka Partia Ludowa uchodzi za ugrupowanie reprezentujące szwedzkojęzyczną mniejszość Finlandii, liczącą około 5,5%[3].
Od czasu akcesji kraju do Unii Europejskiej uzyskiwała po jednym przedstawicielu w Parlamencie Europejskim[4], również w 2014 wprowadziła jednego deputowanego. W ramach struktur europejskich SFP należy do partii liberalnej, a w PE od 2004 do grupy Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy.
Ugrupowanie wielokrotnie wchodziło w różne koalicje rządowe z fińskimi partiami, zarówno z lewicą, jak i z centroprawicą. Od połowy lat 70. brało udział w kolejnych rządach. W 2015 po latach współtworzenia kolejnych gabinetów znalazło się w opozycji.
Przewodniczący[edytuj | edytuj kod]
- Axel Lille (1906–1917)
- Eric von Rettig (1917–1934)
- Ernst von Born (1934–1945)
- Ralf Törngren (1945–1955)
- Ernst von Born (1955–1956)
- Lars Erik Taxell (1956–1966)
- Jan-Magnus Jansson (1966–1973)
- Kristian Gestrin (1973–1974)
- Carl Olof Tallgren (1974–1977)
- Pär Stenbäck (1977–1985)
- Christoffer Taxell (1985–1990)
- Ole Norrback (1990–1998)
- Jan-Erik Enestam (1998–2006)
- Stefan Wallin (2006–2012)
- Carl Haglund (2012–2016)
- Anna-Maja Henriksson (od 2016)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Szwedzka Partia Ludowa. encyklopedia.pwn.pl. [dostęp 2014-05-31].
- ↑ Parties and Elections in Europe – Finlandia (ang.). [dostęp 2015-05-28].
- ↑ Statistics Finland. Population (ang.). stat.fi. [dostęp 2014-05-31].
- ↑ Archiwum Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2014-05-31].
