Anna Calvi
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
piosenkarka, muzyk |
| Aktywność |
od 2006 |
| Wydawnictwo | |
| Strona internetowa | |
Anna Margaret Michelle Calvi[1] (ur. 24 września[2] 1980 w Londynie ) – brytyjska artystka muzyczna. 6 grudnia 2010 roku Calvi została nominowana w konkursie BBC Sound of 2011, jako jedna z najlepiej rokujących wokalistek. Jej debiutancki album ukazał się w Wielkiej Brytanii 17 stycznia 2011 roku[3], pojawiając się 23 stycznia na czterdziestym miejscu listy najlepiej sprzedających się albumów[4]. Oba jej pierwsze albumy (Anna Calvi oraz One Breath) były nominowane do Mercury Prize.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Młodość[edytuj | edytuj kod]
Anna Calvi pochodzi z rodziny o włoskich korzeniach. Po zakończeniu edukacji szkolnej planowała studiować sztukę, zmieniła jednak zdanie i dostała się do Akademii Muzycznej[5]. W tym czasie Calvi założyła parę zespołów muzycznych, między innymi Cheap Hotel, który nie odniósł większego sukcesu[6]. Po jakimś czasie poznała multiuinstrumentalistkę Mally Harpaz oraz bębniarza Daniela Maidena Wooda, którzy tworzą dzisiejszy skład jej grupy.
Na jednym z pierwszych występów Calvi została zauważona przez eks-gitarzystę grupy The Coral Billa Ryder-Jonesa, który namówił Laurence’a Bella z Domino Records do podpisania z nią kontraktu płytowego[7]. Wsparcia Annie Calvi udzielił również Brian Eno, który usłyszał o niej od znajomego. Od tego czasu wielokrotnie opisywał ją jako „nową Patti Smith”[8].
W roku 2010 Calvi supportowała grupy: Interpol, podczas jej tournée po Wielkiej Brytanii, oraz Arctic Monkeys (której wydawcą jest również Domino Records)[9]. Nick Cave zaprosił Calvi do supportowania grupy Grinderman podczas europejskiej trasy koncertowej w październiku 2010 roku[10].
W wieku siedemnastu lat dokonała coming-out wyznając, że jest lesbijką[11]. W 2021 roku urodziła syna, którego wychowuje wspólnie ze swoją partnerką[12].
Album Anna Calvi[edytuj | edytuj kod]
Debiutancki album Calvi (o tym samym tytule) został wydany w Wielkiej Brytanii i reszcie Europy przez wytwórnię Domino Records 17 lutego 2011 r. Album odniósł sukces na europejskim rynku (miejsce 17. we Francji; 33. w Austrii; 40. w Szwajcarii; 55. w Szwecji i 70. w Niemczech)[13] Calvi współprodukowała swój album razem ze współpracownikiem PJ Harvey Robem Ellisem[14].
Styl i wpływy muzyczne[edytuj | edytuj kod]
Calvi jest porównywana do swoich rodaczek: PJ Harvey czy Siouxsie[15]. Styl Calvi jest opisywany jako mroczny, romantyczny i nastrojowy pop.[16] Calvi nawiązuje do takich wykonawców jak: Nina Simone, Maria Callas, Jimi Hendrix i The Rolling Stones. Ponadto w jej muzyce widoczne są odniesienia do bluesa Captaina Beefhearta, występów scenicznych Nicka Cave'a, Davida Bowiego czy Scotta Walkera. Klasyczni kompozytorzy: Messiaen, Ravel i Debussy również służą jej za inspiracje[7].
Calvi przyznała, iż filmy takich twórców jak: Gus Van Sant, Wong Kar-Wai czy David Lynch również miały wpływ na kształt jej muzyki[17].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]
- Anna Calvi – 2011
- One Breath – 2013
- Hunter – 2018
Single[edytuj | edytuj kod]
- Jezebel / Moulinette (singel nie znalazł się na albumie studyjnym) – 2010
- Blackout / Surrender – 2008
- Desire / Joan of Arc – 2008
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- 2011 – European Border Breakers[18]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Anna Calvi:: bilety na koncerty 2022 [online], ebilet.pl [dostęp 2023-01-09].
- ↑ Learn about Anna Calvi [online], Famous Birthdays [dostęp 2023-01-09] (ang.).
- ↑ Domino Record Company, Retrieved 2011-01-18.
- ↑ UK Albums Chart – Week: 23 January 2011, Retrieved 2011-01-27.
- ↑ Anna Calvi Biography – AOL Music. [dostęp 2011-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-26)].
- ↑ Cheap Hotel | Gratis muziek, tourneedata, foto's, video's
- ↑ a b Domino | Artists | Anna Calvi
- ↑ BBC – Sound of 2011 – Anna Calvi
- ↑ Anna Calvi Announces Details Of Debut Album | Gigwise
- ↑ Anna Calvi to make North American live debut – March 2011 tour dates (SXSW) | Band Weblogs. [dostęp 2011-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-30)].
- ↑ Anna Calvi: My, muzycy, uprawiamy emocjonalny recykling [ROZMOWA] [online], cojestgrane24.wyborcza.pl [dostęp 2023-01-09] (pol.).
- ↑ Anna Calvi na Instagramie : "𝘌𝘭𝘪𝘰 𝘊𝘢𝘭𝘷𝘪-𝘎𝘰𝘭𝘪𝘴 4/11/21 Happy new year! I wanted to explain why I’ve been offline this past year… It’s because THIS HAPPENED!! My best creation to date! Elio Calvi-Golis was born on November 4th and me and my girlfriend Adelaide couldn’t be happier. I love how animal it all feels, no one told me that I would feel like some kind of lioness fiercely fighting for and desperately loving this tiny little thing, that it could make be braver than I ever thought possible, that the moment you feel like you’re going to die, is the moment this new life is born. The intensity, the elemental desire to care for, to fulfil in all possible ways, the need of this tiny animal.. To witness in those first days, the flicker of a human stripped of all bullshit, just crying for its will to live. For me, being pregnant during the pandemic was really challenging and I suffered from a lot of anxiety. It’s such a momentous thing to go through in your body, in your mind, it felt too much at times.. I’ve never felt closer to Adelaide. I was really lucky I've had the support I needed when things got really challenging, and I needed to stay off social media as it all felt too intense. I wondered how having a child would effect my creativity, but I’ve never felt more inspired, and in wonder and awe at the world. I can’t wait to play you what I’ve been writing. I have some new music coming out soon, it’s good to be back! I’m sending you love out to wherever you are, until we meet again." [online], Instagram [dostęp 2023-01-09] (pol.).
- ↑ lescharts.com – Anna Calvi – Anna Calvi
- ↑ Anna Calvi: giving voice to passion and desire. [dostęp 2011-01-10].
- ↑ Leonie Cooper. „Album Review: Anna Calvi – Anna Calvi (Domino)”. NME. 17 January 2011
- ↑ Anna Calvi / Bangers & Mash at Barfly on Fri 04th Feb. [dostęp 2011-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-22)].
- ↑ Primary Artist Biography and Tour Dates. [dostęp 2011-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-05)].
- ↑ Marta Sienicka: Nagroda publiczności dla laureatów konkursu „European Border Breakers”. UniaEuropejska.org, 2011-11-07. [dostęp 2011-11-16]. (pol.).