Anortyt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anortyt
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

Ca[Al2Si2O8] (glinokrzemian wapnia)

Twardość w skali Mohsa

6–6,5

Przełam

nierówny, schodkowy

Łupliwość

doskonała, dwukierunkowa

Układ krystalograficzny

układ trójskośny

Gęstość minerału

2,74–2,76 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

biała, szara, czerwonawa, ciemnoszarozielonkawa, sporadycznie bywa bezbarwny

Rysa

biała

Połysk

szklisty

Anortytminerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy plagioklazów; bardzo rzadki.

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Rozpuszcza się w kwasie solnym. Tworzy kryształy tabliczkowe, krótkosłupkowe, zazwyczaj zbliźniaczone. Kryształy narosłe spotykane są sporadycznie. Jest minerałem kruchym, przezroczystym. Tworzy kryształy mieszane z albitem (0 –10%).

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Występuje w niektórych skałach magmowych (takich jak: gabro, bazalt, noryt, anortozyt) oraz w metamorficznych. Piękne kryształy występują w lapillach wulkanicznych Wezuwiusza.

Miejsca występowania: Włochy – w lawach Wezuwiusza, na Sycylii, Japonia – wyspy:Hokkaido i Myake; USA, Indie, Grenlandia, Rosja, Czechy.

Występuje również na Księżycu, w meteorytach i kometach[1].

W Polsce – w okolicach Nowej Rudy, Bożkowa, Woliborza, w Górach Izerskich.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Ma znaczenie naukowe oraz kolekcjonerskie. Sporadycznie wykorzystywany w Jubilerstwie (kaboszony i paciorki do naszyjników).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Anorthite, [w:] Mindat.org, Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2018-02-23] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]